İzole posterior malleol tespiti, sindesmoz stabilitesi için yeterlidir midir?
Emre baca, Nezih ZirogluBakırköy Dr Sadi Konuk Eğitim Ve Araştırma Hastanesi, Ortopedi Ve Travmatoloji Ana Bilim Dalı, İstanbulGİRİŞ ve AMAÇ: Çalışmanın amacı, sindesmotik instabiliteyle birlikte olan ayak bileği kırıklarında, klasik bir sindesmoz vidası kullanmadan, posterior malleolun (PM) anatomik redüksiyonu ve fiksasyonu sonrasında sindesmoz stabilitesini değerlendirmektir
YÖNTEM ve GEREÇLER: Eylül 2012 - Mayıs 2017 tarihleri arasında PM kırığı ve sindesmoz ayrışması olan hastalar retrospektif olarak değerlendirildi. Dahil etme kriterleri: (1) sindesmoz instabilitesi olan izole veya bi / trimalleolar kırıkların bir parçası olan PM kırıkları (2) posterior yaklaşımla tespit edilen kırıklar (3) vida veya plak vida kombinasyonu ile tespit edilen kırıklar, (4) Bartonicek Tip 2-5 kırıklar. 145 hastanın 41'i dahil edilme kriterlerini karşıladı. 27'si kadın, 14'ü erkekti. Yaş ortalaması 42,65 idi. Ortalama takip süresi 19,41 aydı. Ayak bileği kırıkları Weber sınıflamasına göre sınıflandırıldı. PM kırıkları Bartonicek sınıflamasına göre sınıflandırıldı. Perioperatif redüksiyon, anteroposterior, lateral ve mortis görüntülemelerle değerlendirildi. Perioperatif ve postoperatif stabilite, Cotton ve fibular translasyon testleri ile değerlendirildi. Postoperatif sindesmoz redüksiyonu, BT taraması ile Dikos ve Futamura'ya göre değerlendirildi.
BULGULAR: Weber sınıflamasına göre 22'si Tip B, 17'si Tip C idi, lateral malleol kırığı olmadığından iki kırık sınıflandırılamadı. Bartonicek sınıflamasına göre 17 kırık (% 41.5) Tip 2, 14 (% 34.1) Tip 3, 9 (% 22) Tip 4 ve bir tanesi (% 2.4) Tip 5 idi. Tüm hastalarda unilateral kırık vardı. Postoperatif BT taraması değerlendirmesinde 38 (% 92,68) hasta sindesmoz redükteydi. Üç (% 7,32) hastada sindesmoz malredüksiyonu vardı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu çalışma, uygun cerrahi prensipler takip edildiğinde, ayrıca redüksiyon ve tespit için titizlikle özen gösterilmesi durumunda, izole posterior malleol tespitinin, sindesmoz yaralanması ile birlikte seyreden PM kırığı olan hastalarda sindesmotik stabiliteyi sağladığını göstermiştir. Posterior malleol tespit endikasyonunda sadece boyuta dikkate alınmamalıdır. Tüm PM kırıkları değil ama sindesmoz rüptürü ile birlikte olan PM kırıkları ameliyat edilmelidir.
Fixation of posterior malleolus is enough for syndesmotic stability: fact or fiction ?
Emre baca, Nezih ZirogluBakirkoy Dr Sadi Konuk Educational And Research Hospital, Orthopaedics And Travmatology, IstanbulINTRODUCTION: The aim of this study was to evaluate syndesmotic stability following anatomic reduction and fixation of the posterior malleolus (PM) of ankle fractures that has syndesmotic instability, without utilizing a classical syndesmotic screw.
METHODS: We’ve retrospectively evaluated patients with PM fracture and syndesmotic displacement between September 2012 - May 2017. The inclusion criteria were: (1) patients with PM fracture, either isolated or a part of bi/trimalleolar fracture with syndesmotic instability (2) fractures fixed through a posterior approach (3) fractures fixed with either screw or plate-screw combination, (4) Bartonicek Type 2-5 fractures. Amongst 145 patients, 41 met the inclusion criteria. 27 were female, 14 were male. The average age was 42,65 years. Mean follow-up time was 19,41 months. Ankle fracures were classified according to Weber classification. PM fractures were classified according to Bartonicek classification. Perioperative reduction was evaluated by anteroposterior, lateral and mortise views. Perioperative and postoperative stability was evaluated by Cotton and fibular translation tests. Postoperative syndemotic reduction was evaluated with CT scan according to Dikos and Futamura.
RESULTS: According to Weber classification 22 were Type B, 17 were Type C, two fractures can not be classified because they did not got lateral malleolus fracture. According to Bartonicek classification 17 fractures (41.5%) were Type 2, 14 were (34.1%) Type 3, 9 were (22%) Type 4, and one was (2.4%) Type 5. All patients had unilateral fractures. On postoperative CT scan evaluation, 38 (92.68%) patients got syndesmotic reduction. Three (7.32%) patients got syndesmotic malreduction.
DISCUSSION AND CONCLUSION: This study demonstrated that if appropriate surgical principals are followed, and meticulous attention paid for reduction and fixation, fixing only posterior malleolus achieves syndesmotic stability for patients with PM fracture and syndesmotic diastasis. The indication for posterior malleolus fixation should not be based on size alone. Not all, but PM fractures with syndesmotic displacement should be operated.
Sorumlu Yazar: Emre baca, Türkiye
| ARAÇLAR |
 Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Yazara e-posta gönder
Benzer makaleler PubMed Google Scholar |