Türkiye’deki yoğun bakım yan dal eğitimine güncel bir bakış: eğitim görevlileri, yan dal araştırma görevlileri ve yan dal uzmanları ne düşünüyor?
Hüseyin Arıkan1, Seval Urkmez2, Güleren Yartaş Dumanlı2, HULYA BASAR3, ışıl özkoçak turan4, Oktay DEMIRKIRAN21Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi Göğüs Hastalıkları Anabilim Dalı2İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim Dalı
3SBÜ Ankara Eğitim ve Araştırma Hastanesi Anesteziyoloji ve Reanimasyon Kliniği
4SBÜ Ankara Şehir Hastanesi Yoğun Bakım Kliniği
GİRİŞ ve AMAÇ: Ülkemizde birçok tıp fakültesi ve eğitim-araştırma hastanesinde yoğun bakım yan dal programları açılmıştır ve sahada mezun olan yoğun bakım uzmanları çalışmaktadır. Bu çalışmanın amacı, yoğun bakım yandal uzmanlık eğitiminin durumu ve sahada çalışan yoğun bakım uzmanlarının çalışma koşulları hakkında bilgi toplamaktır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Etik kurul izni alındıktan sonra yoğun bakım yan dal eğiticileri (E), araştırma görevlileri (AG) ve mezun olmuş uzmanlara (U) yönelik üç anket Google Survey aracılığıyla hazırlanarak sosyal medya üzerinden yayınlanmıştır. Anketlerde eğitimin durumu eğitici ve yan dal asistanlarına yöneltilmiş, mezuniyet sonrası sahadaki çalışma koşulları da yan dal uzmanlarına sorulmuştur. Gelen cevaplar için tanımlayıcı istatistik yöntemi kullanılmıştır.
BULGULAR: Anketler 38 E, 99 AG ve 46 U tarafından cevaplandı. E'lerin %54'ü 51-60 yaşları arasındaydı ve %65,8'i kadındı. E'in %51'i bir üniversite hastanesinde çalışıyordu. Tam zamanlı E'lerin yüzde 47'si tam zamanlı olarak anesteziyoloji ve reanimasyon kliniğinin yoğun bakım bilim dalına bağlı olarak çalışıyorken ve tüm paydaş kliniklerin programa katılım oranı %86,5 idi. E'lerin 27'si (%71,1) TUKMOS temel eğitim programının değiştirilmesi gerektiğini düşünmektedir.
AG'nin %54,5'inin ana uzmanlık alanı anesteziyoloji ve reanimasyon olup, %52'si devlet üniversitesinde çalışıyordu. Hastanede nöbet tutanların oranı %87,8, rotasyon eğitimini “orta” olarak tanımlayanların oranı ise %36,5 oldu.
Yoğun bakım uzmanlarının %65'i anesteziyoloji ve reanimasyon uzmanı olup, %64,4'ü verimlilik ve kalite açısından öncelikli olarak eğitim ve araştırma hastanelerinde çalışmak istediğini, %87'si yoğun bakım uzmanının herhangi bir yoğun bakım ünitesinde çalışabilmesi gerektiğini belirtmiştir. Yoğun bakım uzmanı olanların %69,6'sı aldıkları eğitimin yeterli olduğunu düşünmektedir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu çalışmanın verilerinin değerlendirilmesi ve paylaşılmasının yoğun bakım yandal uzmanlık eğitimi ve mezuniyet sonrası çalışma koşullarında olumlu değişikliklere neden olabileceğine inanıyoruz.
A current overview of intensive care subspeciality education in Turkey: what do educational staff, subspecialty residents and specialists think?
Hüseyin Arıkan1, Seval Urkmez2, Güleren Yartaş Dumanlı2, HULYA BASAR3, ışıl özkoçak turan4, Oktay DEMIRKIRAN21Marmara University School of Medicine Department of Pulmonary Medicine2Istanbul University Cerrahpaşa Cerrahpaşa Medical Faculty Department of Anesthesiology and Reanimation
3UHS Ankara Training and Research Hospital Anesthesiology and Reanimation Clinic
4UHS Ankara City Hospital Critical Care Clinic
INTRODUCTION: Intensive care subspeciality programs have been opened in many medical faculties and training-research hospitals in our country and intensivists who have graduated are working in the field. The aim of this study is to collect information about the status of intensive care subspeciality education and the working conditions of intensive care specialists working in the field.
METHODS: After obtaining the ethics committee approval, three questionnaires for intensive care subspeciality educational staff (ES), research assistants (RA) and graduated specialists (PG) were prepared through Google Survey and published on social media. In the questionnaires, the status of education and working conditions in the field after graduation were questioned. Descriptive statistics method was used for analysis.
RESULTS: The questionnaires were answered by 38 ES, 99 RA, and 46 PG. 54% of the ES were between the ages of 51 and 60 and 65.8% were women. 41% of ES were working in university hospital. 47% of full-time ES were working in department of anesthesiology and reanimation (A&R) subdepartment of Intensive Care, and the rate of participation of all partner clinics in the program was 86.5%. 27 (71.1%) of the ES thought that the TUKMOS core training program should be changed. The main specialty of 54.5% of RAs were A&R, and 52% of them were studying at state university. The rate of those who were on duty at the hospital was 87.8%, and the rate of those who described the rotation training as "medium" was 36.5%. 67% of the PGs were A&R specialists and 64.4% said that they would like to primarily work in training and research hospitals in terms of efficiency and quality, 69.6% thinks that the education they receive is sufficient.
DISCUSSION AND CONCLUSION: We believe that evaluating and sharing the data of this study may cause positive changes in intensive care subspeciality education and post-graduate working conditions.
Sorumlu Yazar: Hüseyin Arıkan, Türkiye
| ARAÇLAR |
 Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Yazara e-posta gönder
Benzer makaleler Google Scholar |