Pages I - VII
DOWNLOADNeyyire Yasemin Yalım
Pages 129 - 130
Abstract | Full Text PDF
Rıfat Vedat Yıldırım, Tuğçe Şençelikel
doi: 10.5505/tjob.2020.63325 Pages 131 - 142
GİRİŞ ve AMAÇ: Kültürel duyarlılık, hastalarla etkileşimde bulunurken kültürel bilgileri kullanma ve tartışmalar ve tedavi önerileri sırasında kültürü göz önünde bulundurma isteğini ayrıca hastaların değerlerini, inançlarını ve tutumlarını anlama ve bunlara saygı göstermeyi içerir. Sağlık hizmeti sunucularının hastalarının kültürleri hakkında bilgi sahibi olmaları ve sağlıkta kültürün önemine duyarlı olmaları gerekmektedir. Empati, bir insanın kendisini karşısındaki kişinin yerine koyarak onun duygu durumunu, düşünce yapısını anlaması olarak tanımlanır. Buna göre çalışmanın amacı Başkent Üniversitesi Tıp ve Diş Hekimliği Fakülteleri Dönem 1 ve 2 öğrencilerine kültürlerarası duyarlılık ve empati skorlarını değerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışmada Başkent Üniversitesi Tıp ve Diş Hekimliği Fakülteleri Dönem 1 ve 2 öğrencilerine kültürlerarası duyarlılık düzeylerini ölçmek için, Chen ve Starosta (2000) tarafından geliştirilen Kültürlerarası Duyarlılık Ölçeği (KDÖ) ile Baron-Cohen ve arkadaşları tarafından geliştirilmiş empatiyi ölçen bir özbildirim ölçeği (EÖ) kullanılmıştır. Başkent Üniversitesi Tıp (T) ve Diş Hekimliği (D) Fakültesi Dönem 2 öğrencilerinin KDÖ ve EÖ skorları Dönem 1 öğrencilerine göre daha fazla olması beklenmektedir. Gerekçesi ise Dönem 2 öğrencilerinin bir önceki yıl Tıp Etiği dersi almış olmalarıdır.
BULGULAR: Dönem 1 ve dönem 2 öğrencileri arasında KDÖ ve EÖ skorları arasında anlamlı bir fark bulunmamaktadır. KDÖ toplam skoru ile EÖ skoru arasında bir korelasyon bulunmamıştır. Hem dönem 1 hem de dönem 2 öğrencilerinde kadınların empati ölçeği skorlarının erkeklerden fazladır ve bu fark istatistiksel olarak anlamlıdır.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Dönem 1 ve dönem 2 öğrencileri arasında KDÖ ve EÖ skorları arasında anlamlı bir fark bulunmadığından bulguları birinci hipotezimizi desteklememektedir. KDÖ toplam skoru ile EÖ skoru arasında bir korelasyon bulunmadığından ikinci hipotezimiz de desteklenmemektedir. Dönem 1 ve dönem 2 öğrencilerinde kadınların empati ölçeği skorlarının erkeklerden fazla olduğu ve bu farkın da anlamlı olduğundan üçüncü hipotez, sadece EÖ bakımından desteklenmektedir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışmada Başkent Üniversitesi Tıp ve Diş Hekimliği Fakülteleri Dönem 1 ve 2 öğrencilerine kültürlerarası duyarlılık düzeylerini ölçmek için, Chen ve Starosta (2000) tarafından geliştirilen Kültürlerarası Duyarlılık Ölçeği (KDÖ) ile Baron-Cohen ve arkadaşları tarafından geliştirilmiş empatiyi ölçen bir özbildirim ölçeği (EÖ) kullanılmıştır. Başkent Üniversitesi Tıp (T) ve Diş Hekimliği (D) Fakültesi Dönem 2 öğrencilerinin KDÖ ve EÖ skorları Dönem 1 öğrencilerine göre daha fazla olması beklenmektedir. Gerekçesi ise Dönem 2 öğrencilerinin bir önceki yıl Tıp Etiği dersi almış olmalarıdır.
BULGULAR: Dönem 1 ve dönem 2 öğrencileri arasında KDÖ ve EÖ skorları arasında anlamlı bir fark bulunmamaktadır. KDÖ toplam skoru ile EÖ skoru arasında bir korelasyon bulunmamıştır. Hem dönem 1 hem de dönem 2 öğrencilerinde kadınların empati ölçeği skorlarının erkeklerden fazladır ve bu fark istatistiksel olarak anlamlıdır.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Dönem 1 ve dönem 2 öğrencileri arasında KDÖ ve EÖ skorları arasında anlamlı bir fark bulunmadığından bulguları birinci hipotezimizi desteklememektedir. KDÖ toplam skoru ile EÖ skoru arasında bir korelasyon bulunmadığından ikinci hipotezimiz de desteklenmemektedir. Dönem 1 ve dönem 2 öğrencilerinde kadınların empati ölçeği skorlarının erkeklerden fazla olduğu ve bu farkın da anlamlı olduğundan üçüncü hipotez, sadece EÖ bakımından desteklenmektedir.
INTRODUCTION: Cultural sensitivity includes the willingness to use cultural information while interacting with patients and to consider culture during discussions and treatment recommendations, as well as understanding and respecting the values, beliefs, and attitudes of patients. Health care providers need to be aware of the culures of their patients and be sensitive to the importance of culture in health. Empathy is defined as a person’s understanding of his / her state of mind and thinking by putting himself in his place. Therefore, intercultural sensitivity and empathy level of the students of the Faculties of Medicine and Dentistry constitute one of the main topics of this research.
METHODS: In this study these two scales were used such as Intercultural Sensitivity Scale (ISS) developed by Chen and Starosta, and Empathy Quotient Scale (EQS) developed by Baron-Cohen et al. It is expected that the ISS and EQS scores of the Term 2 students of Faculty of Medicine (M) and Dentistry (D) will be higher than the students of Term 1. The reason is that the students of Term 2 have taken Medical Ethics in the previous year.
RESULTS: There is no significant difference between the students in term 1 and term 2 in ISS and EQS scores. There is no correlation between the total score of ISS and the EQS score. The EQS scores of women in both term 1 and term 2 students are higher than men and this difference is statistically significant.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Since there is no significant difference between the ISS and EQS scores between term 1 and term 2 students, these findings do not support our first hypothesis. Our second hypothesis is not supported, as there is no correlation between the ISS total score and the EQS score. Since the EQS scores of women in term 1 and term 2 students are higher than men and this difference was also significant, our third hypothesis is supported only in terms of EQS.
METHODS: In this study these two scales were used such as Intercultural Sensitivity Scale (ISS) developed by Chen and Starosta, and Empathy Quotient Scale (EQS) developed by Baron-Cohen et al. It is expected that the ISS and EQS scores of the Term 2 students of Faculty of Medicine (M) and Dentistry (D) will be higher than the students of Term 1. The reason is that the students of Term 2 have taken Medical Ethics in the previous year.
RESULTS: There is no significant difference between the students in term 1 and term 2 in ISS and EQS scores. There is no correlation between the total score of ISS and the EQS score. The EQS scores of women in both term 1 and term 2 students are higher than men and this difference is statistically significant.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Since there is no significant difference between the ISS and EQS scores between term 1 and term 2 students, these findings do not support our first hypothesis. Our second hypothesis is not supported, as there is no correlation between the ISS total score and the EQS score. Since the EQS scores of women in term 1 and term 2 students are higher than men and this difference was also significant, our third hypothesis is supported only in terms of EQS.
Şerife Yılmaz, Neyyire Yasemin Yalım
doi: 10.5505/tjob.2020.64326 Pages 143 - 153
GİRİŞ ve AMAÇ: Türkiye’de hemşirelik alanında yayınlanan dergilerin yayın etiği ve yayın etiği ihlallerine yönelik denetim ve yaptırım düzeneklerini değerlendirmek; makale yayın sürecini yayın etiği açısından irdelemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışma tanımlayıcı tipte bir araştırmadır. Araştırmanın evrenini Türkiye’de hemşirelik alanında yayımlanan dergileri temsilen dergi editörleri/editör yardımcıları oluşturmaktadır. Verilen cevaplar frekans dağılımıyla yüzdeliklerle ortaya konularak; cevaplardan oluşturulan temalar analiz edilip yorumlanmıştır.
BULGULAR: Araştırmaya katılan dergi editörlerinin %77,7’si dergilerinde etik kurul izni istendiğini; %55,5’i dergiye gönderilen çalışmaları yayın etiği açısından değerlendirmek amacıyla etik kurul izni istediklerini; % 88,8’i dergiye gönderilen yazılarda kaynak gösterimi ile ilgili sorun yaşandığını; %44,4’ü bu tür sorunlarda yazarlardan düzeltme istediklerini; %44,4’ü etiğe aykırı davranış tespit edildiğinde yazının yayınlanmadığını; %44,4’ü İngilizce yayınlanmış bir çalışmanın çevirisinin yazarların sadece kendi isimlerini ekleyerek dergiye gönderilmesi durumunda yazının reddedildiğini; %22,2’si yazarlık hakkı ile ilgili sorun yaşadıklarını, %33,3’ü bu durumda yazıyı yayınlamadıklarını; sadece %22,2’si dergilerinde yayınlanan bir çalışmada etik ihlal bulunduğuna ilişkin bir bildirim aldıklarını; %33,3’ü dergilerinin hakemliğe yönelik etik ilkeleri bulunduğunu; %55,5’i yayın etiğine aykırı davranan hakemi hakemlikten çıkardıklarını; %44,4’ü dergilerinin çıkar çatışmasına dair özel ve yazılı bir politikası olmadığını belirtmişlerdir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: İncelenen dergilerin kullandıkları ortak bir standart olmadığı; dergi editörlerinin yayın etiği ile ilgili eksiklerinin olduğu ve sorun yaşadıkları; bu konuda editörlerin bilgi ve farkındalıklarını sağlayacak eğitimlere ihtiyaç olduğu görülmektedir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışma tanımlayıcı tipte bir araştırmadır. Araştırmanın evrenini Türkiye’de hemşirelik alanında yayımlanan dergileri temsilen dergi editörleri/editör yardımcıları oluşturmaktadır. Verilen cevaplar frekans dağılımıyla yüzdeliklerle ortaya konularak; cevaplardan oluşturulan temalar analiz edilip yorumlanmıştır.
BULGULAR: Araştırmaya katılan dergi editörlerinin %77,7’si dergilerinde etik kurul izni istendiğini; %55,5’i dergiye gönderilen çalışmaları yayın etiği açısından değerlendirmek amacıyla etik kurul izni istediklerini; % 88,8’i dergiye gönderilen yazılarda kaynak gösterimi ile ilgili sorun yaşandığını; %44,4’ü bu tür sorunlarda yazarlardan düzeltme istediklerini; %44,4’ü etiğe aykırı davranış tespit edildiğinde yazının yayınlanmadığını; %44,4’ü İngilizce yayınlanmış bir çalışmanın çevirisinin yazarların sadece kendi isimlerini ekleyerek dergiye gönderilmesi durumunda yazının reddedildiğini; %22,2’si yazarlık hakkı ile ilgili sorun yaşadıklarını, %33,3’ü bu durumda yazıyı yayınlamadıklarını; sadece %22,2’si dergilerinde yayınlanan bir çalışmada etik ihlal bulunduğuna ilişkin bir bildirim aldıklarını; %33,3’ü dergilerinin hakemliğe yönelik etik ilkeleri bulunduğunu; %55,5’i yayın etiğine aykırı davranan hakemi hakemlikten çıkardıklarını; %44,4’ü dergilerinin çıkar çatışmasına dair özel ve yazılı bir politikası olmadığını belirtmişlerdir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: İncelenen dergilerin kullandıkları ortak bir standart olmadığı; dergi editörlerinin yayın etiği ile ilgili eksiklerinin olduğu ve sorun yaşadıkları; bu konuda editörlerin bilgi ve farkındalıklarını sağlayacak eğitimlere ihtiyaç olduğu görülmektedir.
INTRODUCTION: This study aims to examine the control and sanctioning mechanisms of the nursing journals in Turkey in terms of publication ethics and their reactions in case of publication ethics violations.
METHODS: This is a descriptive study. Population of the study was consisted of nursing journals in Turkey. The answers were interpreted by frequency distribution, percentages and themes were derived from the analysis of responses.
RESULTS: Of the journal editors who participated in the study, 77.77% stated that their journals request ethics committee approval; in 55.5%, the ethics committee approval requested to assess the studies in terms of publication ethics; 88.8% encountered ethical problems in referencing; and 44.4% had demanded corrections from authors for these problems. Of these editors 44.4% do not publish the article when he/she detected unethical behavior, 44.4% reject an article if it is just a translation of a published study, sent only by adding the names of translators as authors; 22.2% had difficulties about rightful authorship; 33.3% do not publish works if there is an author ship problem; 22.2% had received a notification that there was an ethical violation in a study published in their journal; 55.5% had terminated a reviewer’s involvement if there was an ethical violation; 44.4% stated that their journals do not have a specific and written policy for conflict of interest.
DISCUSSION AND CONCLUSION: This study revealed that the journals examined do not have a common ethical standard of scientific publishing; editors had insufficient knowledge about publishing ethics; and education is needed to provide editors’ knowledge and awareness about this issue.
METHODS: This is a descriptive study. Population of the study was consisted of nursing journals in Turkey. The answers were interpreted by frequency distribution, percentages and themes were derived from the analysis of responses.
RESULTS: Of the journal editors who participated in the study, 77.77% stated that their journals request ethics committee approval; in 55.5%, the ethics committee approval requested to assess the studies in terms of publication ethics; 88.8% encountered ethical problems in referencing; and 44.4% had demanded corrections from authors for these problems. Of these editors 44.4% do not publish the article when he/she detected unethical behavior, 44.4% reject an article if it is just a translation of a published study, sent only by adding the names of translators as authors; 22.2% had difficulties about rightful authorship; 33.3% do not publish works if there is an author ship problem; 22.2% had received a notification that there was an ethical violation in a study published in their journal; 55.5% had terminated a reviewer’s involvement if there was an ethical violation; 44.4% stated that their journals do not have a specific and written policy for conflict of interest.
DISCUSSION AND CONCLUSION: This study revealed that the journals examined do not have a common ethical standard of scientific publishing; editors had insufficient knowledge about publishing ethics; and education is needed to provide editors’ knowledge and awareness about this issue.
Rümeysa Kankoç
doi: 10.5505/tjob.2020.36025 Pages 154 - 164
Özgür iradenin varlığı yüzyıllardır çeşitli alanlarda ontolojik, etik ve teolojik açıdan tartışılan bir konudur. Konuyla ilgili Antik Yunan’dan günümüze kadar çok sayıda çalışma bulunmaktadır. Bu çalışmanın amacı, özgür iradenin varlığı ve tıp etiği arasındaki ilişkiyi incelemektir. Bu çalışmada özgür irade kavramı sosyoloji, nörobilim ve etik alanlarının bilgisi ile tartışılacaktır. İlk olarak özgür iradenin varlığına dair temel yaklaşımlar bir araya getirilecek ve kısaca açıklanacaktır. Böylelikle okurlara tarihsel çerçevede özgür irade ile ilgili çeşitli bakış açıları sunmak amaçlanmaktadır. Bu doğrultuda, nörobilimsel çalışmalardan örnekler incelenecektir. Son olarak özgür iradenin olmadığı bir evren modeli etik ilkeler doğrultusunda incelenecektir. Bu çalışmada etik alanının varlığının özgür irade ile mümkün olduğu düşüncesi tartışılmış ve ilgili literatür ışığında temellendirilmiştir.
The existence of free will is a subject that has been discussed for centuries ontologically, ethically and teologically in various areas. There has been much debates about the subject since Antique Greek to today. The aim of this study to investigate the relationship between medical ethic and the existence of free will. Free will be discussed sociologically, neuroscientifically and ethically in this study. Firstly, general approaches to the existence of free will will be gathered and explained basically and providing the different views of the topic through history to readers is aimed. Next, some examples of neuroscientific studies having potency to light the way for free will arguments will be examined. Lastly, a universe model where free will doesn’t exist will be investigated in terms of ethic principles. In this study, the thought that the existence of ethic depend on the existence of free will was discussed and based on the findings in the literature.
Şükrü Keleş
doi: 10.5505/tjob.2020.96977 Pages 165 - 168
Abstract | Full Text PDF
Page 169
Abstract | Full Text PDF