Astımın fenotip ve endotiplerinin tanımlanması, başta kişiselleştirilmiş tedavi olmak üzere pek çok yarar sağlamıştır. İnfantil astım olarak da bilinen okul öncesi hışıltı da fenotipleri belirlemek amacıyla çok sayıda çalışma yapılmıştır. Bilhassa doğum kohortlarının ileri yaş sonuçlarının elde edilmesi ile fenotipler ve prognozları konusunda bilgilerimiz artmıştır. Bu derlemede okul öncesi hışıltı fenotiplerini ayırt etmemizi sağlayacak klinik özellikler belirlenmeye çalışılmıştır.

Identification of phenotypes and endotypes of asthma provided countless benefits, primarily precision therapy. Numerous studies has been conducted to identify preschool wheeze which is known as infantile asthma. Our level of knowledge on phenotypes and their prognosis has strongly improved especially after the availability of birth cohorts results. In this review, our aim was to identify clinical features that will help to differentiate between phenotypes of preschool wheeze.

Abstract | Full Text PDF

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada respiratuar distres sendromu (RDS) tanısı ile izlenen prematüre bebeklerde ekstübasyon sonrası non-senkronize nazal intermitan pozitif basınçlı ventilasyon (NIPPV) ile nazal devamlı pozitif havayolu basıncının (NCPAP) ekstübasyon başarısızlığını önlemedeki etkinliğini belirlemek amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Doğum sonrası RDS nedeniyle entübe olarak izlenen <32 gestasyonel hafta ve <1500 g doğan toplam 49 prematüre bebek çalışmaya alındı ve retrospektif olarak değerlendirildi. Hastalar ekstübasyon sonrası NIPPV veya NCPAP modlarında izlendi. Ekstübasyon sonrası ilk 48 saatte ekstübasyon başarısızlığı primer sonuç, neonatal morbiditeler ise sekonder sonuç olarak belirlendi.
BULGULAR: Ekstübasyon sonrası 23 hasta NCPAP modunda, 29 hasta ise NIPPV modunda takip edildi. Her iki grup arasında demografik özellikler açısından istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu. Ekstübasyon başarısızlığı, NCPAP ile izlenen 5 hastada (%21.7), NIPPV ile izlenen 9 hastada (%34.6) gözlendi, ancak istatistiksel olarak anlamlı fark tespit edilmedi (p=0.32). Gruplar arasında ekstübasyon sonrası atelektazi, pnömotoraks, neonatal morbiditeler ve ölüm oranları açısından anlamlı fark yoktu, ancak patent duktus arteriozus insidansı NIPPV grubunda istatiksel olarak daha yüksekti (p<0.05). Gastrik veya intestinal perforasyon hastaların hiçbirinde gözlenmedi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Preterm bebeklerde ekstübasyon sonrası NIPPV’nin reentübasyon insidansını ve pnömotoraks, postekstübasyon atelektazi gibi neonatal morbiditeleri azaltmada NCPAP’dan üstün olmadığı sonucuna varılmıştır.

INTRODUCTION: To determine whether non-synchronized nasal intermittent positive pressure ventilation (NIPPV) reduces extubation failure, compared to nasal continuous positive airway pressure (NCPAP), in preterm infants with respiratory distress syndrome (RDS).
METHODS: This retrospecti̇ve study included a total of 49 premature infants who were <32 weeks gestation with a birth weight of <1,500 g and required intubation due to RDS. The patients were followed up either to NIPPV or NCPAP after extubation. The primary outcome was extubation failure within 48 h of extubation, while the secondary outcome was neonatal morbidities.
RESULTS: A total of 23 patients received NCPAP and 26 patients received NIPPV following extubation. Baseline characteristics were similar in both NCPAP and NIPPV groups. Extubation failure was observed in five (21.7%) NCPAP patients and in nine (34.6%) NIPPV patients, although it did not reach statistical significance (p=0.32). There were no significant differences in the rate of post-extubation atelectasis and pneumothorax. There was no significant differences in the rates of other neonatal morbidities and death between the groups, although the incidence of patent ductus arteriosus was statistically higher in the NIPPV group (p<0.05). None of the patients had gastric or intestinal perforation.
DISCUSSION AND CONCLUSION: NIPPV is not superior to NCPAP in preterm infants after extubation in reducing the incidence of reintubation and respiratory morbidities, including pneumothorax and post-extubation atelectasis.

Abstract | Full Text PDF

GİRİŞ ve AMAÇ: Anemi çocuklarda sık görülmekle birlikte, bu konuda yeterli çalışma bulunmamaktadır. Bu çalışmamızda ülkemizin ege bölgesindeki tek merkezde çocuk ve ergenlerde demir, folat ve B12 vitamini durumunu araştırmayı amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 2008-2016 yılları arasında hastanemize başvuran, kronik hastalığı olmayan (n = 7310) çocuklar retrospektif olarak değerlendirildi. Ferritin, demir ve demir bağlama kapasitesi Olympus 2700 analizöründe; folat ve vitamin B12 ise sırasıyla Siemens Immulite 2000 ve Roche Cobas E 411 analizörü ile ölçülmüştür. MCV ve hemoglobin Beckman Coulter LH 750 hematoloji cihazında analiz edildi. Gruplar arası karşılaştırmada Kruskal–Wallis ve Mann-Whitney U testi kullanıldı.
BULGULAR: Yaşları 1 ile 18 arasında olan çocuklar (2743 erkek ve 4567 kız) tarandı. Çocuklarda demir, folat ve B12 vitamin eksiklikleri sırasıyla %21.7, %8 ve %16.9, kombine demir ve vitamin B12 eksikliği %4.7 bulundu. Tüm çocukların %18.8'i anemik grupta bulunuyordu. Anemik olan ve olmayan grupta vitamin B12 ve folat eksikliği yüzdeleri benzer olmasına rağmen, anemik grupta kombine demir ve vitamin B12 insidansı yüksek (% 10.2) bulundu.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Demir eksikliği, B12 vitamini ve folat eksikliği nedeniyle oluşan megaloblastik anemiyi maskaleyebilir. Aneminin önlenmesinde, etkili koruyucu toplumsal beslenme programları yararlı olabilir.

INTRODUCTION: Although anemia is common in children, there isn’t much study related with this issue. In this study, we aimed to investigate iron, folate and vitamin B12 status in children and adolescents in a single center study in the aegean region of our country.
METHODS: We evaluated the children without chronic disease who were admitted to our hospital between 2008-2016 (n=7310), retrospectively. Ferritin, iron and iron binding capacity were measured by Olympus 2700 analyzer. Folate and vitamin B12 were measured by Immulite 2000 and Cobas E411 analyzer, respectively. MCV and hemoglobin were measured by Beckman Coulter LH750. Kruskal–Wallis and Mann-Whitney U test were used for comparison between groups.
RESULTS: Children (2743 boys, 4567 girls) aged between 1-18 years old were screened. The percentage of iron, folate, vitamin B12 and combined iron and vitamin B12 deficiencies were found to be 21.7%, 8%, 16.9%, and 4.7% respectively. 18.8% of all participants were anemic. The incidence of combined iron and vitamin B12 in anemic group was found to be high (10.2%), although anemic and non-anemic groups were similar with respect to vitamin B12 and folate deficiencies.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Iron deficiency may mask the megaloblastic anemia caused by vitamin B12 and folate deficiency. Effective preventive social nutrition programs may be useful in preventing anemia.

Abstract | Full Text PDF

GİRİŞ ve AMAÇ: Osteoporoz tedavisinde oral olarak kullanılabilen bisfosfonatlardan biri olan alendronatın kullanımı son yıllarda yaygınlaşmıştır. Bu çalışmada, sekonder osteoporozlu hastalarda, haftalık ve günlük oral alendronat tedavi rejimlerinin etkinliğini karşılaştırmayı amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Sekonder osteoporoz tanısı ile günlük veya haftalık alendronat ile tedavi edilen 28 çocuk ve adolesan çalışmaya dahil edildi. Dosya kayıtlarından klinik ve laboratuvar özellikleri, kemik mineral yoğunluğu (KMY) ölçümleri kaydedildi.
BULGULAR: Çalışmaya çeşitli kronik hastalıklara bağlı sekonder osteoporoz tanısı konulan ve haftalık (n = 15) veya günlük (n = 13) alendronat tedavisi alan 28 çocuk alındı. KMY z-skorları, günlük tedavi alan grupta -3,41 ± 0,50'den -0,50 ± 0,67'ye (p <0.001); haftalık tedavi alan grupta ise -3,03 ± 0,86'dan -0,22 ± 0,62'ye yükseldi (p <0.001). Her iki grupta da KMY z-skoru artışı ve g / cm2 cinsinden yoğunluk artış yüzdesi benzerdi (p = 0,490 ve p = 0,271).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu çalışma, hem haftalık hem de günlük tek doz oral alendronat tedavilerinin KMY'de benzer ve istatistiksel olarak anlamlı iyileşme sağladığını göstermiştir. Günlük veya haftalık alendronat tedavi rejimleri, ikincil osteoporoz tedavisinde etkili ve güvenilir bir şekilde kullanılabilir.

INTRODUCTION: The use of alendronate, one of the bisphosphonates that can be used orally in the treatment of osteoporosis, has become widespread in recent years. In this study, we aimed to compare the efficacy of these two different treatment regimens such as weekly and daily oral alendronate in patients with secondary osteoporosis.
METHODS: Twenty-eight children and adolescent who were treated with oral daily or weekly alendronate due to secondary osteoporosis were included in this study. Clinical and laboratory features, bone mineral density (BMD) measurements of cases were recorded from file records.
RESULTS: This study included 28 children who were diagnosed with secondary osteoporosis due to various chronic diseases and who received weekly (n = 15) or daily (n = 13) alendronate. BMD z-score increased from -3.41 ± 0.50 to -0.50 ± 0.67 in the group receiving daily treatment (p < 0.001) and BMD z-score increased from -3.03 ± 0.86 to -0.22 ± 0.62 in the group receiving weekly treatment (p < 0.001). In both groups, the increase in BMD z-score and the percentage increase in density in g / cm2 were similar (p = 0.490 and p = 0.271).
DISCUSSION AND CONCLUSION: This study demonstrated that both weekly and daily single dose of oral alendronate treatment provide similar and significant improvement on BMD. Daily or weekly alendronate treatment regimens can be used effectively and reliably in the treatment of secondary osteoporosis.

Abstract | Full Text PDF

GİRİŞ ve AMAÇ: HbA1c metabolik kontrolün ölçüsü olarak kullanılmakta olup üç aylık ortalama kan şekeri değerini göstermektedir. Diyabet eğitiminin metabolik kontrol, duygusal durum ve öz-bakım üzerine uzun vadeli faydaları gösterilmiştir. Bu çalışmada diyabet kongresi ve yaz okulu öncesi ile sonrasında ölçülen HbA1c düzeyleri karşılaştırılarak, eğitim programının metabolik kontrol üzerindeki etkisinin incelenmesi amaçlandı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışmada diyabet kongresine ve yaz okuluna katılan, diyabetli çocuk ve aileleri ile erişkin diyabetlilere diyabet eğitimi verildi. Katılımcıların eğitim öncesi ve sonrası HbA1c ölçümleri yapıldı. Başka bir klinikten takip edilen hastaların beyan ettikleri HbA1c değerleri kabul edildi.
BULGULAR: Bu çalışmada diyabet kongresine katılan 91 diyabetli arasından, 57 kişi çalışmaya dahil oldu. Yaz okuluna ise 58 diyabetli hasta katıldı. Kongre öncesi ortalama HbA1c değeri 8,88, kongre sonrası 8,76 iken, yaz okulu öncesi ortalama HbA1c değeri 9,94, sonrası ise 9,6 olarak bulundu. Kongre ve yaz okulunun öncesindeki ve sonrasındaki HbA1c düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmadı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamızda diyabetli bireylerde komplikasyonların azaltılması için iyi HbA1c değerleri hedeflenmektedir. Bu hedefi tutturmak için bireylerin motivasyonlarının artırılması, hastaların ve ailelerin diyabet eğitimlerinin tekrarlanması ve eğitimin sürekliliği gerekmektedir.

INTRODUCTION: In diabetes HbA1c is used as an indicator for metabolic control and shows the average of blood glucose levels over the past three months. Long-term benefits of diabetes education on metabolic control, emotional state and self-care have been shown. In this study, we compared to HbA1c levels measured before and after than diabetes congress and summer school and aimed to investigate the effect of the training program on metabolic control.
METHODS: Diabetes education was repeated to diabetic children and adults that attended diabetes congress and summer school. HbA1c measurement was performed to participants before and after than the education. In patients followed from another clinics, declared HbA1c values were accepted.
RESULTS: 57 people that including in the study among 91 diabetes individuals who participated in the Diabetes Congress. 58 diabetic patents participated to summer school. Mean HbA1c level of the participants before the congress was found 8.88 while it was 8.76 after the congress. Mean HbA1c level was found 9.94 before the summer school activity while it was 9.6 after that.There was no statistical significant differences between the HbA1c values before and after the education programmes.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In diabetic individuals good HbA1c values were targeted to reduce complications. In order to achieve this goal, it is necessary to increase the motivation of the individuals, to repeat the diabetes education of the patients and their families and to continue the education.

Abstract | Full Text PDF

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, çocuk hastaların düşme riskinin değerlendirilmesinde Humpty Dumpty ve BUÇH ölçeklerinin kestirim geçerliliğini belirlemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Metadolojik türdeki bu çalışma Ekim 2016-Nisan 2017 tarihleri arasında Ankara’da bir çocuk hastanesinin yoğun bakımlar ve acil servis dışındaki tüm yataklı servislerinde yapıldı. Örneklemi 0-18 yaş grubu yatarak tedavi gören çocuklar oluşturdu. Çalışmaya alınmaya kriterlerini karşılayan ve düşmeyen 200 hastanın verileri Ekim 2016-Nisan 2017 tarihleri arasında prospektif olarak, 2014-2015 yılları arası düşen 16 hasta verileri retrospektif olarak elde edildi. Veriler BUÇH ve Humpty Dumpty düşme riskini tanılama ölçekleri ile toplandı. Her iki ölçeğin kestirim geçerliliği; duyarlılık, özgüllük, pozitif kestirim değeri, negatif kestirim değeri ve ROC eğrisi altında kalan alan değerlerine dayalı olarak değerlendirildi.
BULGULAR: Humpty Dumpty ölçeğinin (13.5 kesme noktası ile) duyarlılık, özgüllük, pozitif ve negatif kestirim değerleri sırasıyla %87.5, %60, %14.8, %98.3; BUÇH ölçeğinin (15.5 kesme noktası ile) %100, %33.5, %10.7, %100; (16.5 kesme noktası ile) %87.5, %41.0, %10.6, %97.6 olarak bulundu. ROC eğrisi altında kalan alan Humpty Dumpty için 0.739, BUÇH için 0.657 olarak saptandı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çocuk hastaların düşme riskini değerlendirmede iki ölçek arasında Humpty Dumpty ölçeği daha iyi kestirim değerleri sundu.

INTRODUCTION: The aim of this study is to determine the predictive validity of the Humpty Dumpty and BUCH scales in the assessment of the fall risk of child patients.
METHODS: This methodological study was carried out between October 2016 and April 2017 in all the inpatient wards of a child hospital in Ankara except for its intensive care unit and emergency services. The sample consisted of children aged 0–18 receiving inpatient treatment. The data of 200 patients who met the inclusion criteria and who did not fall was obtained prospectively between October 2016 and April 2017 and the data of 16 patients who fell between 2014 and 2015 were obtained retrospectively. The data were collected through the BUCH and Humpty Dumpty fall risk assessment scales. The predictive validity of both scales was assessed based on sensitivity, specificity, positive predictive value, negative predictive value, and the area values under ROC curve.
RESULTS: The sensitivity, specificity, and positive and negative predictive values were found to be 87.5%, 60%, 14.8%, and 98.3% (with a cutoff point of 13.5), respectively, for the Humpty Dumpty scale and 100%, 33.5%, 10.7%, and 100% (with a cutoff point of 15.5) and 87.5%, 41.0%, 10.6%, and 97.6% (with a cut-off point of 16.5), respectively, for the BUCH scale. The area under ROC curve was detected to be 0.739 for Humpty Dumpty and 0.657 for BUCH.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The Humpty Dumpty scale offered better predictive values in the assessment of fall risk of child patients.

Abstract | Full Text PDF

GİRİŞ ve AMAÇ: Akut appendisit nedeni ile cerrahi, en sık uygulanan cerrahilerden biridir. Appendiksin akut appendisit dışında hastalık ve tümörleri nadir görülmektedir. Bu çalışma, akut apendisit nedeni ile apendektomi yapılan olguların geriye dönük tesadüfi bulgular açısından histopatolojik incelemesi amacı ile planlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışma Ocak 2007 ile Haziran 2019 yıllarında akut apendisit tanısı ile apendektomi yapılan 0-18 yaş arası çocuk hastalara ait apendektomi materyallerinin geriye dönük incelemesi değerlendirilmesi ile planlandı. Malignitesi olan olgular çalışma dışı bırakıldı.
BULGULAR: Toplam 961 olguya ulaşıldı. Olguların 593'ü erkekti (%61.7). Yaşları ortalama 10.95 ± 4.2 (0-18) saptandı. 824 (%85.7) vakanın appendisit tanısı doğrulandı. 666 (%69.3) vakada periapendisit vardı. 200 (%20.8 ) vaka da perforasyon gözlendi. 13 vakada (%1.4) parazit tebit edildi ve hepsi E. vermicularis idi. 197 (%20.5) vakada flegmanöz apendisit, 15 vakada (%1.6) ise omentum inflamasyonu tesbit edildi. Eşlik eden diğer bulgular içerisinde ise karsinoid tümör, meckel divertikülü, over kisti, endometriozis, mukosel gibi farklı bulgulara rastlandı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Sonuç olarak, lenfoid ve fekaloid hiperplazi akut apendisitin en sık nedeni iken, diğer nedenlerde akılda tutulmalıdır. Örnekler histopatolojik olarak değerlendirilmezse bu olağan dışı nedenler göz ardı edilebilir. Ortaya çıkan nedenler içerisinde gözardı edilemeyecek ve tedavi verilmesi gerekebilecek hastalıklar olabilir.

INTRODUCTION: Because of acute appendicitis, surgery is one of the most commonly performed surgeries. Diseases and tumors of the appendix except for acute appendicitis are rare. The aim of this study was to investigate the histopathological findings of acute appendicitis retrospectively.
METHODS: The study was planned with the evaluation of the appendectomy materials of children aged 0-18 years who underwent appendectomy with the diagnosis of acute appendicitis between January 2007 and June 2019. Patients with malignancy were excluded from the study.
RESULTS: A total of 961 cases were included. 593 (61.7%) of the cases were male. The mean age was 10.95 ± 4.2 (0-18) years. The diagnosis of appendicitis was confirmed in 824 (85.7%) cases. There were 666 (69.3%) cases with periapendicitis. Perforation was observed in 200 (20.8%) cases. In 13 cases (1.4%) the parasite was confirmed and all were E. vermicularis. In 197 (20.5%) cases phlegmanous appendicitis and in 15 (1.6%) cases omentum inflammation were detected. Other findings included carcinoid tumor, meckel diverticulum, ovarian cyst, endometriosis, mucocele.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In conclusion, while lymphoid and fecaloid hyperplasia are the most common cause of acute appendicitis, other reasons should be kept in mind. If the samples are not evaluated histopathologically, these unusual causes can be ignored. There may be diseases that cannot be ruled out and may require treatment.

Abstract | Full Text PDF

GİRİŞ ve AMAÇ: Parkinson Hastalığı en sık görülen nörodejeneratif hastalıklardan biridir. Günümüzde hastalığın tam tedavisi bulunmamaktadır. Agomelatin pineal bezde sentezlenip salıverilen melatonin hormonunun sentetik analoğudur; merkezi sinir sistemindeki (MSS) antidepresan etkilerini melatonin kaynaklı MT1 ve MT2 reseptörlerini aktive ederek, monoamin kaynaklı serotonin 5-HT2C reseptörlerini antagonize ederek gösterir. Çalışmamızda oral Agomelatin uygulamasının sıçanlarda 6-OHDA ile oluşturulan deneysel Parkinson Hastalığı üzerine etkilerini araştırdık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu amaçla 270-330 g aralığında üç gruptaki 45 sıçana unilateral intrastriatal 6-OHDA uygulandı. Kontrol grubuna çözücü, tedavi gruplarına ise 5 mg/kg/gün ve 20 mg/kg/gün Agomelatin tedavisi 15 gün süre ile uygulandı. Bu süre sonunda motor koordinasyon ve beceriler yapışkan bant testi, açık alan testi ve silindir testi ile değerlendirilirken, dopaminerjik hasar derecesi apomorfin ile indüklenen dönme testi ile değerlendirildi.
BULGULAR: Çalışmamızda her iki dozda uygulanan Agomelatinin, (5 mg/kg ve 20 mg/kg) 6-OHDA aracılı oluşturulan deneysel Parkinson Hastalığı’nda progresyonu önlediğini saptadık.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Agomelatin deneysel Parkinson Hastalığı modelinde striatal nöronlardaki hasar üzerine koruyucu etki göstermiştir.

INTRODUCTION: Parkinson disease is one of the most common neurodegenerative disorders. This disease still have no exact cure. Agomelatin is the synthetic analog of melatonin hormone that is synthesized in pineal gland and then released from there. Agomelatin shows its antidepressant effects on central nervous system (CNS) by activating MT1 and MT2 receptors caused by melatonin and by antagonizing serotonin 5-HT2C receptors caused by monoamine. In this study, we examined the effects of oral Agomelatin administration on rats, which had experimental Parkinson disease formed by utilizing 6-OHDA.
METHODS: We administered unilateral intrastriatal 6-OHDA on 45 rats weighing 270-330 gr, in three different groups. We applied dissolver on control group; in other two groups we administered 5 mg/kg/day and 20 mg/kg/day Agomelatin respectively, for 15 days. At the end of this treatment process, motor coordination and skills were tested with sticky band test, open-field test and cylinder test, whereas, dopaminergic damage degree was tested with apomorphine induced rotation test.
RESULTS: In our study, we found out that in both groups in which Agomelatin was administered (5 mg/kg/day and 20 mg/kg/day respectively), Agomelatin prevented progression of experimental Parkinson disease formed with 6-OHDA in rats.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Agomelatin showed a protective effect on striatal neurons damage in experimental Parkinson's Disease model.

Abstract | Full Text PDF

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu kesitsel tanımlayıcı çalışmada 2018 yılı boyunca hastanemize başvuran ve bildirimi zorunlu hastalık sistemine bildirimi yapılan hastalıkların dağılımı ve hastaların özelliklerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ocak 2018-Aralık 2018 tarihleri arasında, S.B.Ü. Dr. Behçet Uz Çocuk Hastalıkları ve Cerrahisi Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde “Sağlık Bakanlığı Bulaşıcı Hastalıkların İhbarı ve Bildirim Sistemi Standart Tanı, Sürveyans ve Laboratuvar Rehberi’ne uygun olarak yapılmış olan kuduz riskli temas olgular dışındaki tüm hastalar çalışmaya dahil edildi. Hastalar ile ilgili bilgiler hastane elektronik bilgi sisteminden elde edildi.
BULGULAR: Çalışma dönemi içinde 392 adet hastalık bildirimi yapıldı. Bu bildirimlerden 41 tanesinin tekrarlayan bildirim olması nedeni ile çalışmaya dahil edilmedi. En sık bildirimi yapılan hastalıkların 176 (%50) olgu ile suçiçeği, 35 (%10) olgu ile boğmaca ve 25 (%7.1 olgu ile influenza olduğu görüldü. En sık bildirimin 129 (%36.8) hasta ile acil servisten yapıldığı görüldü.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çocukluk çağı başta olmak üzere bulaşıcı hastalık bildirimleri ile ilgili ülkemizde çok az sayıda çalışma bulunmaktadır. Bildirimlerin değerlendirilmesi ve eksikliklerin giderilmesi için bu tip verilerin gözden geçirilmesi gerekmektedir.

INTRODUCTION: This cross-sectional descriptive study aimed to evaluate the distribution of the diseases which were reported to the mandatory disease system and the characteristics of the patients in 2018.
METHODS: Between January 2018 – December 2018, all patients who were notified according to the “Ministry of Health, Standard Diagnosis, Surveillance and Laboratory Guidelines of the Communicating Diseases and Notification System” in Dr. Behçet Uz Children's Hospital except rabies risk-contact cases were included in the current study. Data of the patients was collected from medical records.
RESULTS: During the study period 392 communicable diseases were notified. Of these, 41 cases were excluded due to recurrence of notified diseases. As a result a total of 351 patients included in the final evaluation. The most frequently reported diseases were varicella diseases (176 cases, 50%), pertussis (35 cases, 10%), and influenza (25 cases, 7.1%). The most frequent notification was made by the emergency department (129 cases, 36.8%).
DISCUSSION AND CONCLUSION: There are very few studies on the notification of the communicable disease reports in Turkey, especially in childhood. Evaluation of the notifications of communicable diseases is accurate for the proper epidemiological surveillance,

Abstract | Full Text PDF

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada, akut transvers miyelit tanısıyla takip ve tedavi edilen hastaların klinik bulgularının, tedavi şekillerinin ve prognozu etkileyen faktörlerin tanımlanması amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları servislerinde 2006-2016 yılları arasında akut transvers miyelit tanısıyla takip ve tedavi edilen toplam 17 hasta değerlendirildi.
BULGULAR: Hastaların 9 (%52.9)’u erkek, 8 (%47.1)’i kız ve yaş ortalamaları 9,24±4,16 yıl idi. Olguların başvuruda gözlenen yakınmaları; 16 (%94.1) hastada güçsüzlük ve 1 hastada (%5.9) ayaklarda uyuşma idi. On yedi hastanın, 12 (%70.6)’sinde geçirilmiş enfeksiyon öyküsü mevcuttu. Bunların 7 (%58.3)’si üst solunum yolu enfeksiyonu (ÜSYE) ve 5 (%41.7)’i de gastrointestinal sistem enfeksiyonu idi. Cinsiyet, geçirilmiş enfeksiyon öyküsü, enfeksiyon tipi, kranial sinir tutulumu, otonom semptom varlığı ve tedavi şekli prognozda etkisiz faktörlerdi. Hastalarının yoğun bakımda kalış süresi 4.47±6.79 gün ve hastanede toplam kalış süresi 17.59±12.01 gün idi. Solunum desteği gereksiniminin, yoğun bakımda ve hastanede toplam kalış süresini arttırdığı görüldü.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Prognoz, çocukluk çağı ATM olgularında genelde iyidir. Çalışmamızda prognoz üzerine etkili bir faktör saptamadık. Prognostik faktörlerin belirlenmesine yönelik geniş araştırmalara ihtiyaç vardır.

INTRODUCTION: In this study, it was aimed to identify the clinical findings, treatment modalities and factors affecting the prognosis of patients who were followed up and treated with acute transverse myelitis.
METHODS: A total of 17 patients diagnosed and treated with acute transverse myelitis between 2006 and 2016 were evaluated in Child Health and Diseases Services.
RESULTS: Nine (52.9%) of the patients were boy, 8 (47.1%) were girl and the mean age was 9,24 ± 4,16 years. The complaints of the cases observed in the application; 16 patients (94.1%) had weakness and 1 patient (5.9%) had numbness in the feet. Twelve (70.6%) of the 17 patients had prior history of infection. Upper respiratory tract infections and gastrointestinal system infections were found in 7 (58.3%) and 5 (41.7%) cases respectively. Gender, presence of infection, type of infection, cranial nerve involvement, presence of autonomic symptoms, and treatment were not found to be prognostic. The duration of ICU stay in intensive care unit was 4.47 ± 6.79 days and the total length of stay in hospital was 17.59 ± 12.01 days. It was seen that the need for respiratory support increased the total length of stay in patients, intensive care and hospital.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Prognosis is generally good in childhood with acute transverse myelitis cases. We have not found an effective factor on prognosis in our study. There is a need for extensive research to determine prognostic factors.

Abstract | Full Text PDF

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmanın amacı; merkezimize başvuran kuduz riskli temas olgularını değerlendirerek risk gruplarını ve yıl içinde temas riskinin yüksek olduğu dönemleri belirlemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu retrospektif çalışma, Aralık 2017 - Aralık 2018 arasında Dr. Behçet Uz Çocuk Hastanesinde yapıldı. Kuduz riskli temas nedeniyle acil servise başvuran tüm çocuk olgular incelendi.
BULGULAR: Toplam 224 olgu incelendi. Bunların 140'ı (% 62,5) erkek, 84'ü (% 37,5) kızdı. Hastaların ortalama yaşı 7.4 ± 4.7 idi ve hastaların% 50.9'u yedi yaşından büyüktü. Çalışma süresi içinde, riskli temasların % 97.7'si evcil hayvanlardan kaynaklanmaktaydı. (Köpek ve kedi sırasıyla% 45.9 ve% 35.2). Kuduz riskli temas nedeniyle başvuruların çoğu nisan (32 olgu, %14,3) ve haziran ayında (28 olgu, % 12,5) idi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Dünya Sağlık Örgütü verilerine göre kuduz riskli temas olguları 15 yaş altında daha sık görülmektedir. Gelişmiş ülkelerde genellikle yabani hayvan kuduzu, ülkemiz gibi gelişmekte olan ülkelerde ise evcil hayvan, özellikle de köpek kuduzu daha çok görülmektedir. Kuduz, ülkemiz gibi endemik bölgelerde halen bir halk sağlığı sorunudur. Bu nedenle temas açısından riskli dönemlerin ve gruplarının belirlenerek gerekli önlemlerin alınmasının önemli olduğunu düşünmekteyiz.

INTRODUCTION: Aim of the study was to evaluate rabies-suspected animal contact (RSAC) cases admitted to our center and determine the high-risk groups and the high-risk periods during the year.
METHODS: This retrospective study was carried out at Dr. Behçet Uz Children’s Hospital between December 2017 and December 2018. All children who were admited to the emergency service due to RSAC were reviewed.
RESULTS: A total of 224 cases were analyzed. Of these, 140 (62.5%) were male and 84 (37.5%) were female. The mean age of the patients was 7.4±4.7 years, and 50.9% of the patients were older than seven years. During the study period, 97.7% of the RSAC originated from domestic animals (Dogs and cats constituted 45.9% and 35.2%, respectively). Most of the admissions due to contacts were in April (32 cases, 14.3%) and in June (28 cases, 12.5%).
DISCUSSION AND CONCLUSION: According to World Health Organization data, RSAC cases are seen more frequently under 15 years of age. While in developed countries, wild animal rabies are more common; in developing countries such as Turkey domestic animal rabies (especially caused by dogs) is seen more frequently. Rabies is still a public health problem in endemic areas such as our country. For this reason, we consider that is important to determine the risky periods and groups of contact and to take the necessary precautions.

Abstract | Full Text PDF

GİRİŞ ve AMAÇ: Kemik iliği transplant alıcısı olanlar dışında akut lenfoblastik lösemili (ALL) çocuklarda sitomegalovirüs (CMV) insidansı ve bulguları hakkında sınırlı veri bulunmaktadır. Bu çalışmada, pediatrik ALL hastalarında sitomegalovirüs enfeksiyonunun klinik tablosu, tedavisi ve sonuçları hakkındaki deneyimlerimizin gözden geçirilmesi amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Standart kemoterapi almaktayken CMV hastalığı tanısı konan ALL hastalarının klinik özellikleri retrospektif olarak incelendi.
BULGULAR: On dört hasta çalışmaya dahil edildi. En sık görülen semptom ateşti (% 64). Sitomegalovirus hastalığında en sık etkilenen organlar göz, akciğerler ve karaciğerdi. Lenfopeni, hastaların çoğunda mevcuttu. Tanı anında hastaların% 50'si kemoterapinin idame safhasındaydı. Tüm hastalar intravenöz gansiklovir ile tedavi edildi; iki hasta eşzamanlı enfeksiyonlar nedeniyle kaybedildi, retinitis olan iki çocukta kalıcı görme kaybı gelişti ve diğerleri tamamen iyileşti.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Sitomegalovirüs, asemptomatik olabilen ve tam görme kaybı ile sonuçlanabilen retinit dahil, ALL hastalarında ciddi sonuçları olan bir patojendir.Sadece yoğun kemoterapi sırasında değil, kemoterapinin idame safhasında da CMV hastalığı gelişebilir. Özellikle uzamış (> 7 gün) febril nötropeni ve lenfopeni varsa, ayırıcı tanıda CMV akılda tutulmalıdır.

INTRODUCTION: There are limited data focusing on cytomegalovirus (CMV) incidence and manifestations in children with acute lymphoblastic leukemia (ALL) apart from bone marrow transplant recipients. In this study, we review our experience of the manifestations, treatment, and outcome of cytomegalovirus infection in pediatric ALL patients.
METHODS: We retrospectively reviewed the clinical characteristics of patients with ALL that were diagnosed with CMV disease while they are on standard chemotherapy.
RESULTS: Fourteen patients were included. Fever was the most common symptom (64%). Eyes, lungs and liver were the most commonly involved organs in CMV disease. Lymphopenia was found in most of the patients. At the time of diagnosis, 50% of the patients were on maintenance phase of chemotherapy. All patients were treated with intravenous ganciclovir; two patients died because of concomitant infections, two children with retinitis had permanent visual sequelae and others had a complete recovery.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In children with ALL, CMV is an important pathogen with serious consequences including retinitis which may be asymptomatic and result in complete visual loss. Not only during intense chemotherapy but also in maintenance phase CMV disease may occur. Especially when prolonged (>7 days) febrile neutropenia and lymphopenia is present, CMV must be kept in mind for differential diagnosis.

Abstract | Full Text PDF

Giriş: Yenidoğan döneminde ilaç zehirlenmeleri ender rastlansa da, meydana geldiğinde morbidite ve mortalitesi yüksektir. Hastanemiz Acil Servis’ine iki ay ara ile digoksin ve fenobarbital zehirlenmesi nedeniyle başvurmuş iki ayrı olgu, yenidoğan döneminde ilaç zehirlenmelerine dikkat çekmek amacıyla sunulmuştur.
Olgu 1: Miadında, 3335gr doğan kız olgu, postnatal 6. gününde, ventriküler septal defekt tanısıyla başlanan digoksin tedavisinden 72 saat sonra aile tarafından 1 çay kaşığı digoksin verilmesi nedeniyle atrioventriküler blok ve hiperpotasemi nedeniyle Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesi'ne yatırıldı. Hastaya bir kez digoksin immun Fab uygulanarak yakın monitorize edildi. Postnatal 13. gününde şifayla taburcu edildi.
Olgu 2: Miadında, 3170 gr doğan kız olgu, postnatal 12. gününde uzamış sarılık tanısıyla dış merkezde başlanan 5mg/kg/gün fenobarbital tedavisinin eczane tarafından yanlış preparat verilmesine bağlı, 29mg/kg/gün dozunda uygulanması sonrası Acil Servise solunum depresyonu ve letarji nedeniyle başvurmuş olup, Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesi'ne yatırıldı. Hastanın fenobarbital kan düzeyi 94.5 µg/ml (N: 10-40µg/ml) saptandı. Fenobarbital tedavisi kesilerek 3 gün nazal ventilasyon desteği ile izleme alınan hasta izleminin 9. gününde şifa ile taburcu edildi.
Tartışma: Yenidoğanlara gereksiz ilaç başlanmasından kaçınılmalı, terapötik aralığı çok dar olan digoksin gibi ilaçların, konjestif kalp hastalığı dışında kullanımı sınırlandırılmalıdır. Müphem yakınmalarla başvuran her yenidoğan olgusunda, annenin ve bebeğin kullandığı ilaçlar ve alternatif tedaviler ayrıntılı sorgulanmalıdır. Kronik hastalık nedeniyle ilaç kullanması gereken bebeklerin, anne ve babasına birlikte ilaç kullanma eğitimi verilmeli, yazılı bir şekilde ilacın hazırlanma şekli ebeveynlere verilerek, aile tarafından doğru bir şekilde hazırlanıp hazırlanmadığı kontrol edilmelidir. Ayaktan tedaviye devam edilmesi gereken yenidoğanların reçeteleri eczacılar tarafından dikkatli bir şekilde hazırlanmalıdır.

Introduction: Although drug poisoning rarely occurs during the neonatal period,morbidity and mortality are high when it occurs.Two cases who were admitted to the Emergency Department of our hospital due to digoxin and phenobarbital poisoning with a two-month interval were presented to draw attention to drug poisoning during neonatal period.
Case1: A 3335gr girl was admitted to the Newborn Intensive Care Unit on the postnatal day 6 due to atrioventricular block and hyperpotasemia because of the administration of 1 teaspoon of digoxin by the family 72 hours after the diagnosis of ventricular septal defect.The patient was closely monitored by administering digoxin immun Fab once.On the 13th postnatal day,she was discharged with full recovery.
Case2: A 3170gr girl was admitted to the emergency department due to respiratory depression and lethargy after 5mg/kg/day phenobarbital treatment was started at the external center with the diagnosis of prolonged jaundice on postnatal day 12 following an administration of 29mg/kg /day with wrong preparation of pharmacy.She was admitted to the Newborn Intensive Care Unit.The patient's phenobarbital blood level was 94.5μg /ml(N: 10-40μg /ml).Phenobarbital treatment was discontinued and the patient was monitored with nasal ventilation support for 3 days and discharged with full recovery on the 9th day of the follow-up.
Discussion: Unnecessary drug initiation should be avoided in newborns,and the use of drugs whose therapeutic range is very narrow such as digoxin should be limited,except for congestive heart disease.Alternative treatments and drugs used by your mother and baby should be questioned comprehensively in every newborn case who applies with ambiguous complaints.

Abstract | Full Text PDF

Membranoproliferatif glomerulonefrit, büyük çocuklarda ve adölesan grupta kronik glomerulonefritin sık görülen bir sebebidir. Hastalar, hafif proteinüri içeren veya içermeyen mikroskobik hematüriden nefrotik sendroma veya hipertansiyon ve azalmış glomerüler filtrasyon hızının eşlik ettiği ağır glomerulonefrit gibi değişken tablolarla başvurabilirler. Bu makalede ağır proteinüri ve böbrek yetmezliği ile başvuran, pulse steroid ve mikofenolat mofetil ile başarılı bir şekilde tedavi edilmiş iki vaka sunulmuştur.

Membranoproliferative glomerulonephritis is a common cause of chronic glomerulonephritis in older children and adolescents. Patients may present with microscopic hematuria with or without mild proteinuria with nephrotic syndrome or hypertension with severe glomerulonephritis, accompanied by decreased glomerular filtration rate. Here we reported two cases presented with severe proteinuria and renal failure successfully treated with pulse steroid and mycophenolate mofetil.

Abstract | Full Text PDF

Neonatal apandisit yenidoğan döneminde akut batın tablosuna yol açan çok nadir bir neden olup yüksek mortalite oranıyla birliktedir. Belirti ve bulguların silik olduğu bu tabloda çoğu defa preoperatif tanı konulamadan acil cerrahiye gidilmekte, intraoperatif ya da patoloji sonucuyla karara varılmaktadır. Bu olguda yaşamının 15. gününde sağ bacakta şişlik ve dolaşım bozukluğu ile prezente olan psoas apsesinin eşlik ettiği bir neonatal apendisit olgusu paylaşılmıştır.

Neonatal appendicitis is a very rare event leading to acute abdomen manifestation in neonatal period, and is associated with high mortality rates. In these patients, symptoms and findings are not apparent, most of the time, urgent surgery is carried out without preoperative diagnosis; and diagnoses are made with intraoperative or pathological results. In the present case, an neonatal appendicitis case that had psoas abscess with swelling and circulatory disorder in the right leg on the 15th day of life was presented.

Abstract | Full Text PDF

Yenidoğan döneminde hipotonisitenin tanısı zordur. Yenidoğan döneminde, akut hastalıklar ve sepsis, konjestif kalp yetmezliği ve konjenital metabolik hastalıklar gibi sistemik hastalıklar ayırıcı tanıda düşünülmelidir. Sinir sistemini etkileyen konjenital bozukluklar hipotonisitenin nedeni olabilir. Nemalin miyopatisi (NM), yavaş ilerleyen veya progresif olmayan kas zayıflığı ve kas biyopsisinde çubuk şeklindeki yapılar (nemalin cisimleri) ile karakterize olan, hipotoni, beslenme problemleri, tekrarlayan solunum yolu enfeksiyonları ve artrogripozis ile karşımıza çıkabilen nadir bir konjenital miyopatidir. Ayrıca korpus kallozum agenezisi (ACC), hemisferler arasında bağlantısızlık yaratabilmekte; mental retardasyon, konvülziyon gibi nörolojik problemlerle ortaya çıkabilmektedir. Ne yazık ki, ikisi için de iyileştirici bir tedavi yoktur. Burada, yenidoğan döneminde yaygın kas güçsüzlüğüyle başvuran ve nemalin miyopatisi ile korpus kallozum agenezisi tanısı alan bir bebeği sunuyoruz.

The diagnosis of the hypotonia at the neonatal period is difficult. In the neonatal period, the differential must include acute illnesses and systemic diseases such as sepsis, congestive heart failure and inborn errors of metabolism. Congenital disorders that affect nervous system can be the reason of hypotonia. Nemaline myopathy (NM) is a rare congenital myopathy, characterized by slowly progressive or nonprogressive muscle weakness and the inclusions known as nemaline rods characterized by rod-shaped structures (nemaline bodies) on muscle biopsy and can be presented with hypotonia, feeding problems, repeated respiratory infections, and arthrogryposis. Also, agenesis of corpus callosum (ACC) can generate an inter-hemispheric disconnection and neurologic problems such as mental retardation, seizures can be seen. Unfortunately, there is no curative treatment for both of them. Here, we report an infant who was admitted with generalized muscle weakness at the neonatal period and diagnosed as ACC with NM.

Abstract | Full Text PDF

Giriş: Sweet Sendromu ateş, artralji, nötrofilik lökositoz ve daha çok yüzde ve üst ekstremitelerde ortaya çıkan ağrılı eritamatöz plaklar ve bu lezyon bölgelerinde dermiste yoğun nötrofilik infiltrasyon ile karakterize nadir görülen bir deri hastalığıdır.
Olgu: Akut lenfoblatik lösemi tanısıyla tedavisi devam eden dokuz yaşında kız hasta yüksek ateş nedeni ile yatırıldı. Febril nötropeniye yönelik ampirik geniş spektrumlu antibiyotik ve granülosit koloni uyarıcı faktör (G-CSF) tedavileri başlandı. İzleminde antifungal tedavi eklenmesine rağmen ateş yüksekliği kontrol altına alınamadı. G-CSF tedavisinin 14. gününde bacaklarda ortaya çıkan kırmızı, ağrılı döküntülerin biopsisi sonucu Sweet sendromu ile uyumlu geldi. G-CSF tedavisi kesilerek intravenöz steroid başlanan olguda ateş kontrol altına alındı ve döküntüler kayboldu.
Yorum: Uzun süre G-CSF kullanan ve uygun antibiyotik ve antifungallere rağmen ateşi konrol altına alınamayan febril nötropenili hastalarda, eritematöz döküntüler geliştiğinde, sweet sendromu akılda bulundurulmalıdır.

Introduction: Sweet syndrome is characterized by fever, arthralgia, neutrophilic leukocytosis and painful erythematous plaques, which occur mostly on the face and upper extremities. It is a rare skin disease characterized by dense neutrophilic infiltration in the dermis at the lesion sites, usually seen between 30-50 years of age.
Case: A nine-years-old girl with a diagnosis of acute lymphoblastic leukemia was admitted to the hospital with high fever cause. Empirical broad spectrum antibiotic and granulocyte colony stimulating factor (G-CSF) treatments were initiated for febrile neutropenia. Although antifungal therapy was added to the treatment, fever height could not be controlled. On the 14th day of G-CSF treatment, red, painful rashes were seen on the legs. The result of the skin biopsy was compatible with Sweet syndrome. G-CSF treatment was discontinued and intravenous steroids were started. The fever was controlled and the rash was lost.
Conclusion: Sweet syndrome should be kept in mind when erythematous rashes develop in patients with febrile neutropenia who have been using G-CSF for a long time and who have not been able to control their fever despite appropriate antibiotics and antifungals.

Abstract | Full Text PDF

Duchenne Musküler Distrofi (DMD), distrofin proteininin eksik veya kusurlu sentezinin neden olduğu X’e bağlı resesif bir bozukluktur. Etkilenmiş çocuklar doğumda ve erken süt çocukluğu döneminde nadiren semptomatiktirler ve tanı konması zordur hatta tesadüflere kalmıştır. Bu yazıda sünnet operasyonu öncesi rutin olarak yapılan genel anestezi hazırlıkları sırasında karaciğer fonksiyon testlerinde yükseklik saptanan ve etiyolojiye yönelik incelemede Duchenne musküler distrofisi tanısı konulmuş 5.5 aylık bir erkek olgu sunulmuş ve normal fizik muayene bulguları ile beraber herhangi bir nedenle karaciğer enzim yüksekliği saptanan küçük süt çocuklarında nadir görülen bu hastalığın da dikkate alınması ve daha ileri ve ayrıntılı tetkiklere girmeden önce serum CK düzeyinin ölçümü gibi basit biyokimyasal belirteçlerin hızlı ve kolay tanı koymada faydalı olacağının göz önünde bulundurulması gerektiği vurgulanmıştır.

Duchenne musculer dystrophy (DMD) is a X linked disorder caused by a deficient or abnormal synthesis of dystrophine protein. Children with DMD are rarely symptomatic at birth or in early infancy, and the diagnosis is extremely difficult and even depends on happenstances. In this article a 5.5-month-old infant in whom increases in liver function tests were detected in routine tests performed for general anesthesia and later diagnosed to have DMD is presented.
DMD, as a rare disease should be considered in etiological investigations in infants with elevations in liver function tests of any origin and with normal physical examination findings, and the utility of simple biochemical markers such as creatinin kinase in establishing diagnosis before performing further detailed investigations should be remembered.

Abstract | Full Text PDF

Abstract | Full Text PDF