Çocuklardaki kronik öksürüğün ayırıcı tanısı subakut ve kronik enfeksiyonları (bakteriyal bronşit, boğmaca, mikoplazma, tüberküloz), yabancı cisim aspirasyonları ve öksürüğün hakim olduğu astım gibi tanıları içerir. Kronik öksürüklü olguların incelenmesinde; ayrıntılı öykü alınmalı, hastanın yaşı, öksürüğün başlangıç yaşı, niteliği ve zamanı, öksürüğü tetikleyen etkenler, daha önce aldığı tedavi, özgeçmişi, aile öyküsü, ev ve çevre koşulları sorgulanmalıdır. Çocuklarda kronik öksürüğün nedenleri erişkinlerden oldukça farklıdır bu yüzden değerlendirilirken algoritmaların kullanılması tanı ve tedavide faydalı olabilir.

Differential diagnosis of chronic cough in childhood consists of subacute and chronic infections (bacterial bronchitis, pertussis, mycoplasma, tuberculosis), foreign body aspirations and asthma in which cough is dominant. Detailed history, age of the patient, the age when cough started, time and character of the cough, factors that trigger coughing, previous treatments, previous illnesses, operations, family history, household and environmental conditions must be questioned. Causes of chronic cough are different in children when compared with adults, so, the use of algorithms is helpful in the diagnosis and treatment of chronic cough.

Abstract | Full Text PDF

Son yıllarda çocuklarda Helicobacter pylori eradikasyon tedavilerinin başarı oranları düşmektedir. Bunun en önemli nedeni kullanılan antibiyotiklere karşı oluşan dirençtir. Direnç mekanizmalarında nokta mutasyonları ve ilaç atım proteinleri önemli rol oynamaktadır. Çocuklarda Helicobacter pylori eradikasyonunda kullanılan antibiyotiklere (klaritromisin, metronidazol ve amoksisilin) karşı oluşan direnç kültür bazlı yöntemlerle ve moleküler yöntemlerle saptanabilir. Moleküler yöntemlerin kültüre göre birçok avantajı bulunmaktadır. Antibiyotik direncinin belirlenmesi tedavinin planlanmasında ve daha yüksek oranda eradikasyon oranları elde edilmesinde önemlidir.

In recent years, cure rates of Helicobacter pylori eradication therapies have been decreased. Resistance to the antibiotics is the most important cause of this decline. Point mutations and drug excreteing proteins play important role in drug resistance mechanisms. The resistance to the antibiotics used in pediatric Helicobacter pylori eradication (clarithromycin, metronidazole and amoxcicilin) can be determined by culture based or molecular methods. Molecular methods have many advantages over culture. Determination of the antibiotic resistance is important in planning the treatment and in obtaining higher eradication rates.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, koryoamnioniti olan annelerden doğanların yenidoğan dönemindeki izlemleri ve infant dönemlerindeki psikomotor gelişimlerini araştırmaktır.
YÖNTEMLER: Olgular patoloji bilim dalının kayıtlarından seçildi. Plasenta görünümü normal olan ve histolojik olarak koryoamnionit tanısı alan annelerin çocukları çalışmaya dahil edildi. Perinatal özellikler, yenidoğan yoğun bakım ünitesinde kaldığı dönemde gelişen komplikasyonlar ve bir yaşındaki psikomotor gelişimleri değerlendirildi. Çalışmaya 60 olgu alındı.
BULGULAR: Otuz olguda histolojik olarak koryoamnionit tanısı mevcuttu. Plasenta muayenesi normal olan 30 olgu da kontrol grubu olarak alındı. Annenin yaşı, gebelik dönemindeki risk faktörleri, doğum şekli ve cinsiyet açısından bakıldığında her iki grup arasında anlamlı fark bulunmadı. Ancak kontrol grubu ile karşılaştırıldığında koryoamnionit öyküsü olanlarda preterm doğum oranları daha yüksek ve ortalama gestasyon haftası ve doğum ağırlıkları daha düşük saptandı ve istatiksel açıdan anlamlı idi (p=0.001, p=0.046, p=0.001). Bir yaşında değerlendirilen olguların psikomotor gelişimlerinde iki grup arasında anlamlı fark bulunmadı (p=0.154).
SONUÇ: Koryoamnionit premature doğum ve yenidoğan yoğun bakım ünitesinde komplikasyonlara neden olabilse de bir yaşındaki psikomotor gelişim üzerine olumsuz etkisinin olmadığı görüldü.

OBJECTIVE: The aim of this study is to evaluate the neonatal outcome and psychomotor development of infants born from a mother with chorioamnionitis.
METHODS: Cases were selected from the records of pathology department whose mother had a histological diagnosis of chorioamnionitis and normal placental examination. Perinatal characteristics, complications during stay in neonatal intensive care unit and psychomotor development at one year of age were evaluated. Sixty cases were included in the study.
RESULTS: Histologic evidence of chorioamnionitis was identified in 30 cases. Thirty cases with normal placental examination served as the control group. The age of mother, risk factors during pregnancy, the way of birth and sex of the cases did not differ between the two groups. However, the number of preterm births was significantly higher, and the mean gestational age and the mean birth weight of the cases were significantly lower in the chorioamnionitis group compared with the control group (p=0.001, p=0.046, p=0.001, respectively). The psychomotor development of the cases at one year of age did not differ between the two groups (p=0.154).
CONCLUSION: Although chorioamnionitis leads to premature birth and complications in neonatal intensive care unit, it does not seem to have any adverse effect on the psychomotor development of the infants at one year of age.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Prematüre yenidoğanlarda santral kornea kalınlığı (SKK) düzeyleri, doğum haftası, doğum ağırlığı, ortalama oksijen alım süresi ve prematüre retinopatisi (ROP) evresinin GİB üzerine etkisinin incelenmesi amaçlanmıştır.
YÖNTEMLER: Yenidoğan yoğun bakım ünitesinde takip edilen prematüre olgular çalışmaya alındı. Regresyon analizi yapılarak doğum haftası, doğum ağırlığı, ortalama oksijen alım süresi ve ROP evresi ve SKK'nın GİB üzerine etkisi incelendi.
BULGULAR: Ortalama GİB 17.2±2.1 mmHg ve ortalama SKK 572.5±16.4 µm olarak saptandı. Santral kornea kalınlığı ile GİB arasında korelasyon izlenmedi. Doğum haftası, doğum ağırlığı, ortalama oksijen alım süresi, ROP evresi ile GİB arasında ilişki görülmedi.
SONUÇ: Sonuçlarımız prematüre yenidoğanlarda SKK'nın GİB üzerine anlamlı bir etkisinin olmadığını göstermiştir. Göz içi basıncı üzerine SKK ve diğer oküler ve sistemik faktörlerin etkisini araştıran daha fazla sayıda prospektif çalışmaya ihtiyaç vardır.

OBJECTIVE: To evaluate the premature newborns regarding central corneal thickness (CCT), and the effects of gestational age, birth weight, mean oxygenation time and stages of premature retinopathy (ROP) on IOP.
METHODS: The study included preterm infants who were admitted to the neonatal intensive care unit. Regression analysis were carried out to assess the association of IOP with gender, gestational age, birth weight, mean oxygenation time, stages of ROP and CCT.
RESULTS: Mean IOP was 17.2±2.1 mmHg and mean CCT was 572.5±16.4 µm in premature newborns. Intraocular pressure was not correlated with CCT in preterm infants. Sex, gestational age, birth weight, mean oxygenation time, stage of ROP were not related to IOP.
CONCLUSION: Our results showed that the CCT does not affect IOP significantly in preterm infants. More prospective studies are needed for determining the effect of CCT and other ocular and systemic factors on IOP.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Zehirlenmeler çocukluk çağı acil hastalıklar arasında morbidite ve mortalitenin önlenebilir nedenleri arasında yer alır. Bu çalışmada bölgemizde görülen çocukluk çağı zehirlenmelerinin epidemiyolojik ve klinik özelliklerini belirlemeyi amaçladık.

YÖNTEMLER: Dr. Behçet Uz Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesi Çocuk Acil Servisi’nde Ocak 2012-Aralık 2012 tarihleri arasında yatırılarak izlenen, yaşları 1 ay-17yaş arasında değişen (ortalama 69,33±60,34 ay) 216 zehirlenme olgusu geriye dönük olarak değerlendirildi.
BULGULAR: Çocuk Acil Servisinde 1 yıl içinde yatırılarak izlenen 2641 vakanın 216’ sı (%8) zehirlenme vakası idi. Olguların %59.3’ü kız,%40.7’i erkek idi. Zehirlenmelerin en sık görüldüğü yaş grubu 2-5 yaş olup (%52.8) bu dönemde en sık görülen zehirlenme etkeni ise farmakolojik ajanlardı. Zehirlenme etkenlerinin %52.8’i farmakolojik, %32.4’ü farmakolojik olmayan ajanlardı. Zehirlenme olgularının 45 ‘i (% 21) intihar amaçlı, 171’i (% 79) kaza sonucu meydana gelmişti. Mevsime göre dağılımda hastaların %31.1’i sonbahar, %26.7’i yaz,%22.2’si kış, %20‘ si ilkbaharda başvurmuştu. Çalışmanın yapıldığı dönemde uygun takip ve destek tedavisi ile vakaların hiçbirinde mortalite gözlenmedi.

SONUÇ: Bölgemizin zehirlenme profilinin belirlenmesinin, koruyucu önlemlerin alınmasına katkısı olabileceğini düşünmekteyiz.

OBJECTIVE: Poisoning has been an important role in avoidable morbidity and mortality of childhood emergency diseases. The aim of this study was to evaluate the epidemiological and clinical characteristics in childhood poisoning cases.

METHODS: Poisoning cases (n: 216) aged between 1 month- 17 years (mean: 69,33±60,34 months) who applied to pediatric emergency unit of Dr. Behçet Uz Children Hospital between January 2012- December 2012 were evaluated retrospectively.

RESULTS: There were 216 intoxication cases (8%) consisted of 2641 cases who applied to emergency unit for observation during one year period. 59.3% of cases were girls, 40.7% were boys. The highest proportion poisoning was in the 2-5 years of age group (52.8%) and pharmaceutical agents were the most commonly ingested agents in this age group. Of the poisoning cases, 21% were suicidal and 79% were accidental. When evaluated according to the season, 31.1% of the patients presented in atumn, 26.7% in the summer, 22.2% in the winter, 20% in the spring. There was no report of mortality in these 216 cases.

CONCLUSION: It is important to determine the poisoning characteristics of our region to undertake preventive measures.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Bu çalışma sağlıklı ve hasta çocuğu olan annelerin emzirme öz-yeterlilik algılarını karşılaştırmak amacıyla yapılmıştır
YÖNTEMLER: Araştırma tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Araştırmanın evrenini Şubat-Nisan 2013 tarihleri arasında; sağlıklı bebekler için Şükrüpaşa Aile Sağlığı Merkezi’ne başvuran, çalışmaya katılmayı kabul eden 62 anne, hasta bebekler için ise Yakutiye Araştırma Hastanesi’nde yatılı olarak tedavi gören, çalışmaya katılmayı kabul eden 63 anne oluşturmuştur. Veriler, araştırmacılar tarafından hazırlanan tanıtıcı özellikler bilgi formu ve Emzirme Öz-Yeterlilik Ölçeği kullanılarak toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde, yüzdelik, ortalama, t testi, Mann-Whitney U ve Kruskal-Wallis testleri kullanılmıştır.
BULGULAR: Araştırmada, annelerin %89.6’sı ev hanımı, %54.4’ü ilköğretim mezunu, %61.6’sı orta gelirlidir. Sağlıklı bebeğe sahip olan annelerin emzirme öz-yeterlilik algıları (55.48±9.87), hasta bebeğe sahip olan annelerden (52.25±7.85) yüksek olup, istatistiksel olarak aralarındaki fark önemli bulunmuştur (p<0.05). Ayrıca yüksek eğitime ve iyi ekonomik duruma sahip olan, bebeğini sadece anne sütü ile besleyen ve doğum sonu emzirme ve bebek bakımı konusunda uygun yardım alan annelerin, diğer annelere göre emzirme öz-yeterlilik algıları yüksek bulunmuş ve aradaki farkın istatistiksel olarak anlamlı olduğu saptanmıştır.
SONUÇ: Sonuç olarak, emzirme öz-yeterlilik puan ortalaması sağlıklı bebeği olan annelerin ve hasta bebeğe sahip olan annelere göre daha yüksek, ve aradaki farkın istatistiksel olarak anlamlı olduğu bulunmuştur. Bebeğinde sağlık sorunu bulunan annelerin emzirme öz-yeterlilik puan ortalaması düşük bulunduğundan bu annelerin sağlıklı bebeği olan annelere göre; anne bebek ilişkisinin daha erken dönemde geliştirilmesi, bebeklerini emzirmeleri konusunda desteklenmesi ve emzirme öz-yeterlilik algılarını etkileyen faktörlerin belirlenmesi önemlidir.

OBJECTIVE: This study was carried out to compare perception of breastfeeding self-efficacy of mothers with healthy and sick children.
METHODS: The study was carried out as descriptive. The population of the study was composed of 62 mothers for healthy infants who agreed to work and had 0-1-month-infant and applied Şükrüpaşa Family Health Center and 63 mothers for sick infants who agreed to work and treated as a boarder in Yakutiye Research Hospital and had 0-1-month-infant, between February-April 2013.In the study, the method of sample was not made all the universe were included in the sample. The data were collected via informative features form prepared by the researchers and by using Breastfeeding Self-Efficacy Scale.
RESULTS: In the study, 89.6% of mothers were housewives, 54.4% of whom were primary school graduates, 61.6% of whom had middle income. It was found that breastfeeding self-efficacy of mothers with healthy infants (55.48±9.87) was higher than breastfeeding self-efficacy of mothers with sick infants (52.25±7.85) and the difference between them was found to be significant statistically (p<0.05). Furthermore, it was found that mothers who had higher education and better economic level, and breastfeeding her baby only and were assisted in the area of postpartum breastfeeding and baby care appropriately had higher breastfeeding self-efficacy perceptions (p<0.05).
CONCLUSION: As a result, breastfeeding self-efficacy showed a significant difference for mothers with healthy and sick infants. Furthermore, it is recommended to know effective breastfeeding, breastfeeding techniques, frequency and duration of breastfeeding for the provision of adequate and effective breastfeeding.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Neonatal hipoglisemi, hem akut hem de kronik dönemde ciddi nörolojik etkilenmelere sebep olabilir. Hipoglisemik nöbet genellikle uzamış hipoglisemi süreci sonrası görülür ve serebral hasarlanmayı arttırır. Bu çalışmanın amacı, yenidoğan döneminde hipoglisemik nöbet öyküsü olan çocukların, nörolojik ve gelişimsel sonuçlarının değerlendirilmesidir.
YÖNTEMLER: Bu çalışmaya, Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Hastanesi, Çocuk Nöroloji Polikliniğinde düzenli olarak takip edilmiş, 21 yenidoğan dönemi hipoglisemik nöbet öykülü çocuk dahil edilmiştir. Olguların elektroensefalografileri, beyin manyetik rezonans görüntüleme ve görsel uyarılmış potansiyel sonuçları kaydedilmiş, gelişimsel ve nörolojik durumları değerlendirilmiştir.
BULGULAR: Yenidoğan dönemi hipoglisemik nöbet öykülü çocuklarda, epilepsi gelişimi, anormal görsel uyarılmış potansiyel varlığı ve anormal beyin manyetik rezonans görüntüleme sonuçlarının hem nörolojik hem de gelişimsel açıdan kötü prognozla ilişkili olduğu saptanmıştır.
SONUÇ: Yenidoğanlar, ağır ve kalıcı ancak önlenebilir nörolojik hasarlara sebep olma ihtimali nedeniyle hipoglisemi açısından dikkatle izlenmelidir.

OBJECTIVE: Neonatal hypoglycemia may lead to severe neurological injury both in acute and chronic terms. Time period hypoglycemia lasts is important in the development of cerebral injury. Hypoglycemic seizure usually follows long lasting hypoglycemia and worsens cerebral injury as well as the prognosis. The aim of this study is to evaluate the effect of neonatal hypoglycemic seizures on neurological and developmental outcome.
METHODS: 21 patients who have had neonatal hypoglycemic seizures and followed up in Ege University Faculty of Medicine, Department of Pediatrics, Division of Child Neurology between January 1999 and May 2011 were included in this study. The electroencephalography, brain magnetic resonance imaging and visual evoke potential results of the patients were recorded. Mental and motor developmental outcomes and seizure prognosis were evaluated.
RESULTS: The development of epilepsy, abnormal visual evoked potential responses and abnormal brain magnetic resonance findings following neonatal hypoglycemic seizures were found to be associated with poor neurodevelopmental outcome.
CONCLUSION: Newborns should be carefully monitored for hypoglycemia which causes severe and permanent but preventable neurological sequelae.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Prematürite, yenidoğan morbidite ve mortalitesinin önde gelen nedenlerindendir. Geç preterm doğum, annenin son adet tarihinin ilk gününe göre 34 (0/7) ile 36 (6/7) gebelik haftaları arasındaki doğum olarak tanımlanır. Geç preterm yenidoğanlar, çoğunlukla yüksek riskli kategoride değerlendirilmemelerine rağmen, artmış kısa ve uzun dönem morbidite ve mortalite riskine sahip olup topluma önemli yük oluşturabilmektedirler. Bu çalışmada İzmir Tepecik Eğitim ve Araştırma Hastanesi Doğumevi’nde 2. düzey yenidoğan yoğun bakıma yatan 150 geç preterm bebeğin erken dönem sorunları incelenmiştir.
YÖNTEMLER: Kasım 2012 ile Kasım 2103 tarihleri arasında hastanemizde doğan ve yatışı yapılan 150 geç preterm bebeğin retrospektif olarak dosyaları incelenerek, maternal risk faktörleri, yatış nedenleri, yatış süresince karşılaştıkları sorunlar kaydedildi ve istatistiksel olarak irdelendi.
BULGULAR: Hastaların ortalama gestasyonel haftası 35,17 haftaydı; 64’ü (%42,7) kız, 86’sı (%57,3) erkek idi. Yatış endikasyonları incelendiğinde, 115’inin (%76,7) solunum sıkıntısı, 8’inin (%5,3) beslenme intoleransı, 8’inin (%5,3) yenidoğan enfeksiyonu, geriye kalanların hipoglisemi, konjenital anomali, hiperbilirubinemi ve asfiksi nedeniyle yatmış oldukları bulundu. Maternal sorunlar incelendiğinde 14 (%9,3) annede preeklampsi, 10 (%6,7) annede diyabet mevcuttu. İzlemde 13 (%8,7) hastada erken, 14 (%9,3) hastada geç başlangıçlı sepsis saptandı, 66 (%44) hastanın fototerapi ihtiyacı olduğu görüldü, 5 (%3,3) hastada apne izlendi.
SONUÇ: Literatür irdelendiğinde, geç preterm bebeklerde solunum sıkıntısı, beslenme intoleransı ve sarılık nedeni ile yenidoğan yoğun bakım ünitelerine sıklıkla yatış ihtiyacı olduğu görülmüştür. Bu çalışmadaki bulgular konuyla ilgili literatür verilerini destekler niteliktedir. Sonuçlar, son zamanlarda erken preterm doğumların artması nedeni ile, bu sınıfa bebeklerin giderek artan bir oranda yenidoğan yoğun bakım ünitelerini meşgul edeceğini düşündürmektedir.

OBJECTIVE: Prematurity is one of the major reasons of neonatal morbidity and mortality. Late preterm birth is defined as birth at 34 (0/7) and 36 (6/7) weeks of gestation starting from the first day of the mother's last menstrual period. In this study, we examined early onset problems of 150 late preterm newborns that were born at İzmir Tepecik Education And Research Hospital, and taken under treatment at the 2nd stage newborn intensive care unit.
METHODS: 150 late preterm infants that were born in our hospital between November 2012 and November 2013 and treated at the 2nd stage neonatal intensive care unit were involved in the study. Maternal risk factors of patients, hospitalization reasons, hospitalization durations, problems encountered during hospitalization were recorded and results were statistically evaluated.
RESULTS: The mean of gestational age was 35.17 weeks. The gender ratio of patiens was 64 (42.7%) for females and 86 (57.3%) for males. Hospitalization reasons were;115 (76.7%) respiratory distress, 8 (5.3%) feeding intolerance, and 8 (5.3%) neonatal infections. The major maternal risk factors were preeclampsia (14 patients, 9.3%) and maternal diabetes (10 patients, 6.7%). Eatly onset amongst 13 (8.7%) patients and late onset sepsis amongst 14 (9.3%) patients have been detected, and 66 (44%) patients required phototherapy, and apnea was diagnosed amongst 5 (3.3%) patients during hospitalization.
CONCLUSION: Findings of the study have revealed that late preterm infants often need hospitalization in newborn intensive care units as having respiratory distress, feeding intolerance and newborn jaundice indications. The findings of this study provide data supporting the previous findings of the relevant literature. Results suggest that neonatal intensive care units tend be engaged more in such cases due to the increase in the rate of early preterm births.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Araştırma, yenidoğan yoğun bakım kliniğinde (YYBK) çalışan hemşirelerde iş doyumu ve etkileyen faktörleri incelemek amacıyla 01 Mart- 30 Mayıs 2012 tarihleri arasında tanımlayıcı olarak yapıldı.
YÖNTEMLER: Araştırma Türkiye’nin Karadeniz Bölgesinde yer alan iki devlet hastanesinin yenidoğan yoğun bakım kliniğinde gerçekleştirildi. Araştırmanın evrenini, Türkiye’nin Karadeniz bölgesinde yer alan iki devlet hastanesinin yenidoğan yoğun bakım kliniğinde görev yapan 96 hemşire oluşturdu. Örneklem grubu seçimine gidilmeden evrenin tamamı ile çalışılması planlandı. Ancak hemşirelerin araştırmaya katılmak istememesi ve izinde olmaları gibi nedenlerle 10 hemşire çalışmaya dahil edilmedi. Çalışma 86 hemşire ile gerçekleştirildi. Veriler araştırmacılar tarafından literatür ışığında oluşturulan hemşirelerin demografik ve mesleki özelliklerini ortaya çıkaran “Kişisel Bilgi Formu” ve “Minnesota İş Doyumu Ölçeği” aracılığıyla yüzyüze görüşme yöntemi ile toplandı. Araştırma verileri, SPSS 17.0 paket programında sayı ve yüzdelik hesapları, Cronbach Alfa katsayı hesaplaması, Mann-Whitney U, Kruskal Wallis Testi ile değerlendirildi.
BULGULAR: Hemşirelerin içsel doyum puan ortalaması 3.47±0.43, dışsal doyum puan ortalaması 3.08±0.66 ve toplam iş doyumu puan ortalaması 3.32±0.49 olarak bulundu.
SONUÇ: Çalışmada hemşirelerin orta düzeyde içsel doyum, dışsal doyum ve toplam iş doyumuna sahip olduğu belirlendi. YYBK hemşirelerinin eğitim durumunun, toplam çalışma yılının, görev pozisyonunun, iş arkadaşları ve yöneticilerle olan ilişkilerin iş doyumunu etkilediği saptandı.

OBJECTIVE: The study was carried out as a descriptive study in order to investigate the factors affecting the job satisfaction of nurses working in the neonatal intensive care unit (NICU) between March 1 and May 30, 2012.
METHODS: The study was conducted in the neonatal intensive care units of two state hospitals located in the Black Sea region of Turkey. The study population consisted of 96 nurses, working in the neonatal intensive care units of two state hospitals located in the Black Sea region of Turkey. It was planned to work with the whole study population, without performing any sampling. However, 10 nurses were excluded from the study, for reasons such as unwillingness of nurses to participate and nurses who were on leave. The study was performed with 86 nurses.The data were collected by face-to-face interview method through "Minnesota Satisfaction Questionnaire" and "Personal Information Form", which was created by researchers in light of the literature to reveal the demographic and professional characteristics of nurses. The study data were evaluated in SPSS 17.0 software by number and percentage calculations, the calculation of Cronbach's alpha coefficient, Mann-Whitney U, Kruskal-Wallis, and independent samples t-test.
RESULTS: Nurses' mean score of the intrinsic satisfaction was 3.47±0.43, the extrinsic satisfaction mean score was 3.08±0.66 and the total mean score of job satisfaction was 3.32±0.49.
CONCLUSION: In this study, it was determined that the nurses have moderate intrinsic, extrinsic and total job satisfaction. It was also shown that the educational level, total work year and professional position of NICU nurses and, the relationships with colleagues and managers of them have a significant effect on job satisfaction.

Abstract | Full Text PDF

H tipi trakeoözofageal fistül (TÖF) nadir bir anomali olup tanı ve onarımda bazen zorluklar içermektedir. Bu klinik durum özefageal atrezilerin (ÖA) Gross sınıflamasına göre E-tipi olup tüm ÖA olgularının %4'nü oluşturmaktadır. Kliniğimizde 2003 ile 2012 yılları arasında H-tipi TÖF'lü üç olgu tedavi edilmiştir. Olgularımızda tanı yöntemleri, cerrahi teknik ve ameliyat sonrası gidişat gözden geçirilmiştir. Tanıda konvansiyonel özofagografi iki olguda yararlı olurken son olguda ise sineözofagografi faydalı olmuştur. Tüm olgularda trakeoskopi ile fistülün yeri doğrulanmıştır. İki olguda servikal yaklaşım yolu ile, distal yerleşimli fistül olan son olguda ise torakotomi yolu ile fistül onarımı uygulanmıştır. Neonatal respiratuvar bulguların varlığında H tipi TÖF akılda tutulmalıdır. Alt solunum yolu infeksiyonları ile komplike olduklarından bu olgular çocuk cerrahına erkenden refere edilmeli ve uygun ve zamanlı cerrahi onarım uygulanmalıdır.

H-type tracheoesophageal fistula (TEF) is a relatively uncommon congenital anomaly that can be difficult to identify and sometimes, challenging to repair. It is the Gross E type of esphageal atresia (EA) and constitutes 4% of all EA cases. Three infants with TEF were treated between 2003 and 2012. The diagnostic workup, surgical technique, and postoperative course of patients who underwent repair of H-TEF were reviewed. Conventional esophagram demonstrated the fistula in 2 of the patients and a cineradiographic procedure was performed to outline the H-TEF in the last patient. In all 3 cases the fistula was clearly visualized by tracheoscopy. The closure of the fistula was made by cervical route in 2 cases and by thoracotomy in the remainig patient with distal located fistula. A high index of suspicion for an H-TEF should be maintained in the presence of neonatal respiratory symptoms. Since H-TEFs are known to be complicated by lower respiratory infection, early referral of these patients to pediatric surgeons and accurate and timely surgical treatment is suggested.

Abstract | Full Text PDF

İnfantil hemanjiomlar, bebeklik çağının en sık rastlanan tümörleridir ve çoğu herhangi bir tedaviye gerek kalmadan zamanla kaybolur. Havayolu ve orbitaya yerleşerek solunum zorluğu ve görme bozukluğu yapabilecek ciddi lezyonlar ile yüz, kulak ve burun gibi bölgelere yerleşerek hem kozmetik sorunlara hem de ülser, kanama ve enfeksiyon gibi komplikasyonlara yol açma potansiyeli olan lezyonların tedavi edilmeleri gerekebilir. Bu lezyonların medikal tedavisinde steroidler, interferon ve vincristin uzun süredir kullanılmaktadır. Ancak, 2008 yılından beri, obstrüktif kardiyomyopati nedeni ile oral propranolol tedavisi alan nazal hemanjiomlu bir bebeğin, hemanjiomunun küçüldüğünün tesadüfen farkedilmesiyle, oral propranolol kullanımı da infantil hemanjiom tedavisinde oldukça popüler olmuştur. Propranolol özellikle 6 aydan küçük bebeklerde çeşitli komplikasyonlara yol açabilecek bir ilaçtır ve bu nedenle birçok klinikte propranolol kullanan hastalar çeşitli izlem protokolleriyle yakından izlenmektedir. Bu çalışmada, sağ kulağında ve yüzünde hızlı büyüyen infantil hemanjiomu olan 4 aylık bir hastada, birinci basamak tedavisi olarak oral propranolol kullanımı ile bu kullanım sırasında uygulanan izlem protokolü sunulmuştur.

Infantile hemangiomas are the most common tumors of infancy and usually disappear over time without need for any treatment. Serious lesions that settle in airways and the orbit and cause breathing difficulties or visual defects and lesions that settle in areas such as the face, ears and nose and can lead to cosmetic problems as well as complications such as ulcers, bleeding and infection may need to be treated. Steroids, interferon, and vincristine have been used for a long time in the medical treatment of these lesions. However, the use of oral propranolol has become quite popular in the treatment of infantile hemangioma since 2008 when the nasal hemangioma of a baby who was treated with oral propranolol for obstructive cardiomyopathy was seen to incidentally decrease in size. Propranolol may lead to various complications, especially in infants younger than 6 months, and therefore patients who use propranolol are monitored closely with various follow-up protocols in many clinics. This study presents the use of oral propranolol as first-line therapy in a 4-month-old patient with a fast-growing infantile hemangioma in the right ear and the face and the follow-up protocol implemented during use.

Abstract | Full Text PDF

Goldenhar sendromu kulak, burun, yumuşak damak, dudak ve mandibulanın yetersiz gelişimiyle karakterize nadir konjenital anomalidir. Birinci ve ikinci branşiyal arkın gelişim anomalisidir. Sık görülen belirtieri limbal dermoid, kulak önünde skin tag’ler, şaşılıkla karekterizedir. Burada biz 4 aylık bir kız çocuğunda izole parsiyel pumoner venöz dönüş anomalisini sunduk.

Goldenhar syndrome is a rare congenital abnormality characterized by incomplete development of the ear, nose, soft palate, lip, and mandible. It is associated with anomalous development of the first and second branchial arch. Common clinical manifestations include limbal dermoids, preauricular skin tags, and strabismus. Here we present a case of a four months old female with Goldenhar’s syndrome and partial anomalous pulmonary venous return.

Abstract | Full Text PDF

Beslenme bozukluğu ve üç aydır ciddi kilo kaybı öyküsü bulunan bir adolesan olgu nöropati bulguları ile başvurdu. Proksimal ve distal kaslarda simetrik, ciddi güçsüzlüğü bulunan olgunun, elektronöromyografisinde aksonal tip sensörimotor nöropati bulguları saptandı. Serum folik asit düzeyleri düşüktü (1.5 ng/ml; normal: 5-16 ng/ml). Periferal nöropati, anoreksiya nervozanın nadir, geç dönem komplikasyonu olsa da, anoreksia nervosa ile ilgilenen klinisyenler, periferal nöropatinin, hastalığın erken dönemlerinde de gelişebileceği konusunda dikkatli olmalıdırlar.

An adolescent patient with eating disorder and three months history of severe weight loss presented with signs of neuropathy. She had severe symmetrical weakness of proximal and distal muscles and electromyography revealed axonal type sensorimotor neuropathy. Serum folic acid level was low (1.5 ng/ml; normal values 5-16 ng/ml). Although peripheral neuropathy is a rare late complication of anorexia nervosa, clinicians dealing with anorexia nervosa should be aware that peripheral neuropathy may also develop in the early course of disease.

Abstract | Full Text PDF

Abstract | Full Text PDF