Acil servise künt toraks travması ile başvuran hastalarda pnömotoraksın görüntüleme yöntemleriyle değerlendirilmesi
Şeyhmus Kaya1, Arif Alper Çevik2, Nurdan Acar2, Egemen Döner3, Cumhur Sivrikoz3, Ragıp Özkan41Eskişehir Devlet Hastanesi, Acil Servis, Eskişehir2Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Acil Tıp Anabilim Dalı, Eskişehir
3Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Göğüs Cerrahi Anabilim Dalı, Eskişehir
4Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyoloji Anabilim Dalı, Eskişehir
AMAÇ: Pnömotoraks (PNX) pariyetal ve visseral plevra arasına hava toplanması ve buna ikincil olarak gelişen akciğer sönmesi olarak tanımlanır. Risk faktörü olan kişilerde kendiliğinden gelişebilir. Ancak genellikle künt veya penetran travma ile birliktedir. Tanı genelde göğüs radyografisi (posteroanterior akciğer [PAAC] grafis) ile doğrulanır. Göğüsün ultrasonografi (USG) ile incelenmesi travmalı olgularda PNX’in saptanmasında umut veren bir teknik olarak göze çarpmaktadır. Acil serviste (AS) künt göğüs travması (KGT) ve PNX’in değerlendirilmesi ile ilgili literatürde çalışma sayısı fazla değildir. Bu çalışmanın amacı KGT ile AS’ye başvuran hastalarda PNX tanısında göğüs USG’nin etkinliğinin araştırılmasıdır.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu çalışma bir üniversite hastanesi AS’sinde dokuz aylık süre içerisinde yapıldı. Hastalara göğüs USG’leri bu konuda eğitimli acil tıp hekimleri tarafından uygulandı. Sonuçlar anteroposterior akciğer (APAC) grafisi ve göğüs bilgisayarlı tomografisi (BT) ile karşılaştırıldı. Anteroposterior akciğer grafisi ve/veya göğüs BT’si USG bulgularına kör bir radyoloji uzmanı tarafından değerlendirildi. Radyoloji uzmanının değerlendirmesi görüntüleme incelemelerinde tanı için altın standart olarak kabul edildi. Bilgisayarlı tomografi ile değerlendirilmeyen hastalarda pnömotoraks tanısı için klinik takip dikkate alındı.
BULGULAR: Çalışmaya alınan 212 (144 erkek, 68 kadın, ortalama yaş 45.8) hastanın tamamına göğüs USG yapıldı. İki yüz on (%99) hastaya supin APAC grafisi, 120 (%56.6) hastaya ise göğüs BT çekildi. Tanısı kesinleşen 25 (%11.8) PNX’in göğüs USG’de 22’si (%88), APAC grafisinde ise sekizi (%32) saptanabildi. Pnömotoraks tespit etmede göğüs USG’nin, klinik takip ve göğüs BT’ye göre duyarlılığı %88, özgüllüğü %99.5, olumlu öngörü değeri %95.7 olumsuz öngörü değeri ise %98.4 olarak bulundu.
TARTIŞMA: Çoğu merkezde PNX tanısında supin ve ayakta akciğer grafisinin yerini henüz almayan, acil tıp hekimleri tarafından yapılan göğüs USG, PNX’in yatak başı erken tanısı için oldukça etkin ve önemli bir araçtır.
A study on the evaluation of pneumothorax by imaging methods in patients presenting to the emergency department for blunt thoracic trauma
Şeyhmus Kaya1, Arif Alper Çevik2, Nurdan Acar2, Egemen Döner3, Cumhur Sivrikoz3, Ragıp Özkan41Eskisehir State Hospital, Department Of Emergency Medicine, Eskisehir2Eskisehir Osmangazi University, School Of Medicine, Department Of Emergency Medicine, Eskisehir
3Eskisehir Osmangazi University, School Of Medicine, Department Of Thoracic Surgery, Eskisehir
4Eskisehir Osmangazi University, School Of Medicine, Department Of Radiology, Eskisehir
BACKGROUND: Pneumothorax (PNX) is the collection of air between parietal and visceral pleura, and collapsed lung develops as a complication of the trapped air. PNX is likely to develop spontaneously in people with risk factors. However, it is mostly seen with blunt or penetrating trauma. Diagnosis is generally confirmed by chest radiography [posteroanterior chest radiography (PACR)]. Chest ultrasound (US) is also a promising technique for the detection of PNX in trauma patients. There is not much literature on the evaluation of blunt thoracic trauma (BTT) and pneumothorax (PNX) in the emergency department (ED). The aim of this study was to investigate the effectiveness of chest US for the diagnosis of PNX in patients presenting to ED with BTT
METHODS: This study was carried out for a period of nine months in the ED of a university hospital. The chest US of patients was performed by emergency physicians trained in the field. The results were compared with anteroposterior chest radiography and/or CT scan of the chest. The APCR and chest CT results were evaluated by a radiology specialist blind to US findings. The evaluation of the radiology specialist was taken as the gold standard for diagnosis by imaging methods. Clinical follow-up was taken into consideration for the diagnosis of PNX in patients on whom CT scan was not performed.
RESULTS: Chest US was performed on all two hundred and twelve patients (144 female and 68 male patients; mean age 45.8) who participated in this study. The supine APCR was performed on two hundred and ten (99%) patients and chest CT was performed on one hundred and twenty (56.6%). Out of the twenty-five (11.8%) diagnosed cases of PNX, 22 (88%) were diagnosed by chest US and 8 were diagnosed by APCR. For the detection of PNX, compared to clinical follow-up and chest CT, the sensitivity of chest US was 88%, specificity 99.5%, positive predictive value 95.7% and negative predictive value 98.4%.
CONCLUSION: Chest US has not superseded supine and standing chest radiography for PNX diagnosis yet in many healthcare centers, but it is performed by emergency physicians and it is an effective and important method for early and bedside diagnosis of PNX.
Sorumlu Yazar: Şeyhmus Kaya, Türkiye
| ARAÇLAR |
 Tam Metin PDF Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Yazara e-posta gönder
Benzer makaleler PubMed Google Scholar |