Çocuk İhmal ve İstismarının Bildirilmesinde Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Uzmanlarının Tutumlarının Değerlendirilmesi: Teorik Bir Perspektif
Nicel Yıldız Silahlı1, Şenay Türe2, Betül Orhan Kılıç3, Kıvanç Kök41İstanbul Medipol Üniversitesi Tıp Fakültesi, Çocuk Sağlığı Ve Hastalıkları Anabilim Dalı, İstanbul, Türkiye2Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi, Çocuk Sağlığı Ve Hastalıkları Anabilim Dalı, Sosyal Pediatri Bilim Dalı Antalya, Türki̇ye
3Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi, Çocuk Sağlığı Ve Hastalıkları Anabilim Dalı, İstanbul, Türki̇ye
4İstanbul Medipol Üniversitesi Uluslararası Tıp Fakültesi, Biyoistatistik ve Tıp Bilişimi Anabilim Dalı, İstanbul, Türkiye
GİRİŞ ve AMAÇ: Çocuk istismar ve ihmali yaygın ve güncel bir sorundur. Çocukların fiziksel ve psikolojik sağlığı üzerinde ciddi ve uzun vadeli olumsuz sonuçları vardır. Çocuk sağlığı ve hastalıkları uzmanları olguların tespit edilmesi ve ele alınmasında çok önemli bir rol oynamaktadır, ancak klinik pratikte karşılaşılan olguların bildirimi ile ilgili sorunlar yaşandığı gösterilmiştir. Bu çalışma, çocuk doktorlarının klinik uygulamalarında karşılaştıkları çocuk istismar ve ihmal olgularını bildirmeye yönelik tutumlarını ve tutumlarını etkileyen faktörleri incelemeyi amaçlamaktadır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: İstanbul'daki çocuk sağlığı ve hastalıkları uzmanlarıyla çevrimiçi kesitsel tanımlayıcı bir anket çalışması yapılmıştır. Toplanan veriler arasında sosyodemografik özellikler, çocuk ihmali ve istismarı hakkında bilgi ve eğitim düzeyi, bununla başa çıkma konusundaki tutumlar, deneyim süresi ve raporlama davranışı yer almaktadır. Veriler, çevrimiçi bir öz bildirim anketi aracılığıyla toplanmıştır. Çalışma, çocuk sağlığı ve hastalıkları uzmanlarının çocuk istismarı ve ihmali konusundaki mevcut farkındalıklarını ve yönetim uygulamalarını değerlendirmektedir. Veriler, SPSS 22 kullanılarak frekanslar, ortalamalar, standart sapmalar ve korelasyon testleri gibi tanımlayıcı ve karşılaştırmalı istatistikler kullanılarak analiz edilmiştir. Etik onay İstanbul Medipol Üniversitesi Etik Kurulu'ndan alınmıştır. Çalışma, Helsinki Bildirgesi'ne uygun olarak yürütüldü ve katılımcılardan çevrimiçi onam alınmıştır.
BULGULAR: Çalışmaya 126 çocuk sağlığı ve hastalıkları uzmanı çevrimiçi olarak katılmıştır. Sonuçlar, çocuk sağlığı ve hastalıkları uzmanlarının çocuk istismar ve ihmalini bildirmeye yönelik genel olarak olumlu tutumlara sahip olduğunu göstermiştir. Cinsiyet ve medeni durum tutumları önemli ölçüde etkilememiştir, ancak ebeveyn olan çocuk sağlığı ve hastalıkları uzmanları bildirim sorumluluğunda daha yüksek puan almıştır. Ayrıca, daha fazla mesleki deneyime sahip olanların raporlama sorumluluğu puanlarının daha yüksek olduğu görülmüştür. Çocuk istismar ve ihmali konusunda yapılandırılmış eğitim almış olmanın, çocuk sağlığı ve hastalıkları uzmanlarının bildirim sorumluluğu puanlarını artırdığı ve daha az endişeli tutumlar sergilediği gösterilmiştir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu çalışma, çocuk istismarı ve ihmali bildirme konusunda çocuk sağlığı ve hastalıkları uzmanlarının olumlu tutumlarını ve bunu etkileyen faktörleri vurguluyor. Eğitim, mesleki deneyim ve işbirliğinin önemine dikkat çekiyor. Bildirme prosedürlerinin farkındalığı ve endişelerin ele alınması gerektiğini belirtiyor. Kapsamlı eğitim, net bildirme protokolleri ve çok disiplinli işbirliği, bildirme oranlarını artırmak ve çocuk istismarı ve ihmali daha etkili bir şekilde tespit etmek için gereklidir. Bu çalışma, Türkiye'de çocuk koruma sistemlerini geliştirmeye yönelik bilgi sağlamaktadır.
Evaluation of Pediatricians' Attitudes in Reporting Child Neglect and Abuse: A Theoretical Perspective
Nicel Yıldız Silahlı1, Şenay Türe2, Betül Orhan Kılıç3, Kıvanç Kök41Istanbul Medipol University Faculty Of Medicine, Department Of Pediatrics, Istanbul, Turkey2Akdeniz University Faculty Of Medicine, Department Of Pediatrics, Division Of Social Pediatrics Antalya, Turkey
3Baskent University Faculty Of Medicine, Department Of Pediatrics, Istanbul, Turkey
4Istanbul Medipol University Faculty Of Medicine, Department of Biostatistics and Medical Informatics, Istanbul, Turkey
INTRODUCTION: Child abuse and neglect is a widespread and pressing issue, with serious and long-term adverse effects on children's physical and psychological health. Pediatricians play a crucial role in detecting and addressing cases; however, studies have shown challenges in reporting cases encountered in clinical practice. This study aims to examine pediatricians' attitudes towards reporting cases of child abuse and neglect encountered in their clinical practices, as well as the factors influencing these attitudes.
METHODS: A descriptive cross-sectional study was conducted among pediatricians in Istanbul. Data collected included sociodemographic characteristics, knowledge and formal training about child neglect and abuse, attitudes about dealing with it, experience, and reporting behavior. The data was collected through a self-administered online questionnaire. The study provides insights into the current awareness and response of Istanbul's pediatricians towards child neglect and abuse. The data were analyzed using SPSS 22, employing descriptive and comparative statistics such as frequency, mean, standard deviation, and correlation tests. Ethical approval was obtained from the Istanbul Medipol University Ethics Committee. The study was conducted in accordance with the Declaration of Helsinki and online consent was obtained from the participants.
RESULTS: The study involved 126 pediatricians. Results showed that pediatricians had generally positive attitudes toward reporting child neglect and abuse. Gender and marital status did not significantly influence attitudes, but pediatricians who were parents scored higher on reporting Responsibility. Additionally, it was shown that those with more professional experience had a higher reporting responsibility score. Structured training on child abuse and neglect has been shown to increase pediatricians' reporting responsibility scores and exhibit less anxious attitudes.
DISCUSSION AND CONCLUSION: This study highlights pediatricians' positive attitudes toward reporting child abuse and neglect and identifies influencing factors such as training, professional experience, and collaboration. It emphasizes the importance of addressing challenges like awareness of reporting procedures and concerns about negative consequences. Comprehensive training, clear reporting protocols, and multidisciplinary collaboration are essential for increasing reporting rates and improving the detection of child abuse and neglect. The study contributes to enhancing child protection systems in Turkey by providing insights into pediatricians' attitudes toward reporting child abuse and neglect.
Sorumlu Yazar: Nicel Yıldız Silahlı, Türkiye
| ARAÇLAR |
 Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Yazara e-posta gönder
Benzer makaleler Google Scholar |