High heterotopic ossification occurs in acetabulum fracture patients undergoing combined hip surgery with plate fixation
Enver İpek1, Ali Erkan Yenigül2, Kemal Durak2, Mühammed Sadık Bilgen21Şişli Hamidiye Etfal Hospital Sarıyer /i̇stanbul2Uludağ University School Of Medicine, Department Of Orthopedics And Traumatology, Bursa/turkey
INTRODUCTION: Acetabular fractures, often resulting from high-energy traumas, are serious orthopedic injuries that significantly affect both the stability and function of the hip joint. This study aims to evaluate the functional, clinical, and radiological outcomes of various fixation materials (cables, plates, and screws) used during acute total hip arthroplasty (THA) in patients with acetabular fractures. By comparing different fixation techniques, it seeks to determine their relative efficacy and their contributions to achieving stable fixation and improved clinical outcomes.
METHODS: This retrospective study analyzed data from 57 patients treated with acute THA between 2007 and 2018. Patients were grouped based on the fixation method used: cables, plates, or screws. Clinical outcomes were assessed using the Harris Hip Score (HHS) and Merle d’Aubigne-Postel scoring systems, while radiological evaluations focused on stability, heterotopic ossification (HO), and component alignment. Statistical analyses were performed to compare functional and radiological outcomes among groups.
RESULTS: The mean HHS was 85.5, and the overall mobility rate was 86%. While no statistically significant differences were found in functional scores, complication rates, or radiological outcomes among the fixation groups, trends were observed. Cable fixation was associated with lower HO rates (39% vs. 61% overall), while plate fixation showed slightly higher mobility rates. The overall complication rate was 26.3%, with heterotopic ossification observed in 61% of patients. Despite these challenges, patient outcomes were generally satisfactory, with stable fixation achieved in all cases.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Acute THA is a viable treatment option for acetabular fractures, particularly when ORIF alone cannot ensure adequate stability. Stable fixation is the primary determinant of successful outcomes, irrespective of the fixation method used. Future studies with larger cohorts are needed to validate these findings and optimize fixation strategies based on patient-specific factors such as bone quality and fracture complexity
Plak fiksasyonu ile Kombine Kalça Cerrahisi Uygulanan Asetabulum Kırığı Hastalarında Yüksek Heterotopik Ossifikasyon oluşturur
Enver İpek1, Ali Erkan Yenigül2, Kemal Durak2, Mühammed Sadık Bilgen21Şişli Hamidiye Etfal Eğitim Ve Araştırma Hastanesi Sarıyer/ İstanbul/ Türkiye2Bursa Uludağ Üniversitesi Ortopedi Ve Travmatoloji Anabilim Dalı Bursa/ Türkiye
GİRİŞ ve AMAÇ: Asetabulum kırığı, özellikle yüksek enerjili travmalar sonucu ortaya çıkabilen ve kalça eklem stabilitesi ile işlevini önemli ölçüde etkileyen ciddi bir ortopedik yaralanmadır. Bu çalışma, asetabulum kırığı olan hastalarda gerçekleştirilen akut total kalça artroplastisi (THA) sırasında kullanılan çeşitli fiksasyon materyallerinin (kablolar, plaklar ve vidalar) fonksiyonel, klinik ve radyolojik sonuçlarını değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Farklı fiksasyon tekniklerinin karşılaştırılması yoluyla bu materyallerin göreceli etkinliğini ve stabil fiksasyon ile daha iyi klinik sonuçlara katkılarını belirlemeyi hedeflemektedir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu retrospektif çalışmada, 2007-2018 yılları arasında akut THA uygulanan 57 hastanın verileri analiz edilmiştir. Hastalar, kullanılan fiksasyon yöntemine göre üç gruba ayrılmıştır: kablo, plaka veya vida fiksasyonu. Klinik sonuçlar Harris Kalça Skoru (HHS) ve Merle d’Aubigne-Postel skorlaması ile değerlendirilmiş, radyolojik analizler ise stabilite, heterotopik ossifikasyon (HO) ve komponent hizalamasına odaklanmıştır. Gruplar arasındaki fonksiyonel ve radyolojik sonuçlar istatistiksel olarak karşılaştırılmıştır.
BULGULAR: Ortalama HHS 85,5 olup, genel hareketlilik oranı %86 olarak bulunmuştur. Fiksasyon grupları arasında fonksiyonel skorlar, komplikasyon oranları veya radyolojik sonuçlar açısından anlamlı fark gözlenmemiştir. Ancak kablo fiksasyonunda daha düşük HO oranları %39 iken, plaka fiksasyonunda ise daha yüksek hareketlilik oranları gibi belirli eğilimler dikkat çekmiştir. Genel komplikasyon oranı %26,3 iken, HO vakaların %61'inde gözlenmiştir. Tüm hastalarda stabil fiksasyon sağlanmış olup, genel sonuçlar tatmin edici bulunmuştur.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Akut THA, özellikle ORIF'in yeterli stabilite sağlayamadığı durumlarda asetabular kırıklar için uygulanabilir bir tedavi seçeneği olarak öne çıkmaktadır. Stabil fiksasyon, başarılı sonuçların birincil belirleyicisi olup, kullanılan fiksasyon yönteminden bağımsızdır. Daha geniş örneklem grupları ile yapılacak gelecekteki çalışmalar, bu bulguları doğrulamak ve kemik kalitesi ile kırık karmaşıklığı gibi hasta bazlı faktörlere dayalı fiksasyon stratejilerini optimize etmek için gereklidir.
Corresponding Author: Enver İpek, Türkiye
| TOOLS |
 Print Download citation RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager Share with email Share Send email to author
Similar articles Google Scholar |