Abstract | Full Text PDF

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Yenidoğan yoğun bakımına yatan hastalar gelişimsel açıdan riskli bebeklerdir. Çalışmamızda gelişimsel açıdan riskli yenidoğanlarda işitme kaybı oranının belirlenmesi amaçlandı.
YÖNTEMLER: Yenidoğan yoğun bakıma Ocak 2005 ile Aralık 2007 tarihleri arasında yatırılarak izlenen toplam 7067 bebekte otoakustik emisyon ve işitsel uyarılmış beyin sapı potansiyeli (BERA) ile işitme taraması yapıldı.
BULGULAR: 277 bebeğin (% 4) taramadan kaldığı ve ileri inceleme için sevk edildiği saptandı. 2005-2006 yıllarında kesinleşen işitme kaybı oranı % 0.91 2007 yılında ise % 0.96 olarak belirlendi. İşitme kayıplarında ilk sıradaki risk faktörü exchange gerektirebilecek düzeyde hiperbilurubinemi varlığı olarak saptandı (%45.8).


SONUÇ: İşitme kaybının riskli yenidoğanlarımızda yüksek oranda saptanması bu yaş grubunda işitme taramasının önemini ortaya koydu.

OBJECTIVE: The patients hospitalized in neonatal intensive care units are under risk for developmental delay. In our study we aimed to evaulate the frequency of hearing loss in neonates with high risk




METHODS: In our study 7067 noenates who were followed-up in neonatology clinic between January 2005 to December 2007 were included in this study. The otoacoustic emission and auditory brain stem potential (BERA) tests were performed to evaulate and screen the hearing loss.


RESULTS: RESULTS: Totally 277 neonates (4%) were detected to have hearing loss and referred to a higher level hospital for further investigations. During the period of 2005 to 2006, confirmed hearing loss rate was found to be 0.91%, and 0.96% in 2007. The most prominent risk factor for hearing loss was exchange tranfussion requiring hyperbilirubinemia (45.8%).


CONCLUSION: Hearing loss was found to be common in high risk patients; so screening shoud be performed in all patients to detect the patients with hearing loss.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Bu çalışmada yenidoğan yoğun bakım ünitemizde izlenen bebeklerde retinopati gelişme sıklığı, risk faktörleri ile erken izlem sonuçlarının değerlendirilmesi amaçlandı.
YÖNTEMLER: Dr.Behçet Uz Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesi Prematüre Servisinde Ocak 2005-Mayıs 2006 tarihleri arasında izlenen 179 prematüre olgu retinopati açısından prospektif olarak takip edildi. Olguların ilk oftalmolojik muayeneleri postnatal 4-6. haftalarda, lokal anestezi altında hastanemizin aynı göz hekimi tarafından yapıldı. Olgular doğum ağırlıkları ve gestasyonel yaşlarına göre sınıflandırılarak risk faktörleri belirlendi. evre 1 retinopati saptanan olguların izlemine hastanemizde devam edildi, evre 2 ve daha ileri hastalık bulgusu saptanan olgular Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, Göz Hastalıkları Ana Bilim Dalı veya Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi, Göz Hastalıkları Ana Bilim Dalı tarafından takip edildi.
BULGULAR: Çalışmaya alınan olguların 103'ü (%57.5) erkek, 76 'sı (%42.5) kız olup 101'i (%56.4) normal spontan yol ile doğurtulmuştu. Olguların doğum ağırlıkları 650-2400 gr, doğum haftaları 24-37 hafta arasındaydı. Çalışmaya alınan olguların 65'inde (%36.3) çeşitli evrelerde ROP (prematüre retinopatisi) saptandı. Olguların %58.4'ünde evre 1, %12.4’ünde evre 2, %27.7’sinde evre 3 ve %1.5’inde evre 5 ROP tespit edildi
SONUÇ: 1500 gram ve 31 haftadan büyük bebeklerde de cerrahi tedavi gerektiren ROP görülmesi (% 20) doğum ağırlığı ve gestasyon haftası sınırlaması olmaksızın tüm riskli prematürelerin ROP açısından taranması gerektiğini ortaya koymaktadır.

OBJECTIVE: The aim of this study was to evaluate the incidence, risk factors and the early outcomes of ROP in premature infants followed up in our Neonatal Intensive Care Unit.
METHODS: One hundred seventy nine premature cases with retinopathy of prematurity which were hospitalized in Dr.Behcet Uz Children's Health and Diseases Training and Research Hospital Premature Intensive Care Unit between January 2005-May 2006 were included in this study.. The first ophthalmologic examination of the cases were performed at the postnatal 4-6. Weeks with local anesthesia by an ophthalmologist. The cases were classified according to birth weight and gestational age. The follow-up of the patients with stage 1 retinopathy was done in our hospital while, patients with grade 2 or higher grades were referred to Ege University Faculty of Medicine, Department of Ophthalmology and University School of Medicine, Department of Ophthalmology.
RESULTS: One hundred three cases (57.5%) were male while 76 cases (42.5%) were female. The birth weight was ranging between 650 to 2400 gr and gestational week at delivery ranged from 24 to 37 weeks. Totally 65 cases (36.3%) were in various grades of ROP (retinopathy of prematurity): 58.4% of the cases had grade I ROP; 12.4% grade 2, 27.7% cases for grade 3 and 1.5% grade 5 ROP.
CONCLUSION: Since the surgical treatment of ROP was also required in patients heavier than 1500 grams and older than 31 gestational age weeks (20%) compared to the smaller prematures; this group should be also screened for ROP

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, ateş nedeniyle hastaneye başvuran çocukların annelerinin ateş konusundaki bilgilerinin, ateş karşısındaki tutumlarının belirlenmesi ve bunları etkileyen faktörlerin incelenmesidir.
YÖNTEMLER: Hastanemiz Çocuk Acil Servisi ile Çocuk Polikliniklerine Kasım 2008- Nisan 2009 tarihleri arasında ateş nedeniyle başvuran 14 yaş ve altı 500 çocuğun, başvuruda ateşli olup olmadığı değerlendirilerek annelerine, 38 soruluk bir anket uygulandı. Çalışma anlatılarak annelerden yazılı onay alındı. Anne ve çocuğun yaşı, kardeş sayıları, ebeveynlerin eğitim durumları, ailenin gelir düzeyi ve yaşanılan yer gibi demografik özelliklerin yanı sıra, evde termometre olup olmadığı, ateş ölçüm şekilleri, annelerin ateş konusundaki bilgileri, çocuğa uygulanan ateş düşürme yöntemleri, ateş düşürücü ilaç kullanımları ve endişeleri sorgulandı. Çocukla ilk karşılaşmada vücut ısısı ölçülerek kaydedildi.
BULGULAR: Çocukların yaş ortalaması 3.9±3.3 yıl olarak belirlendi. Annelerin çoğunluğu 1-8 yıl arasında eğitim almıştı. Ailelerin yaklaşık dörtte üçünün kentte yaşadığı hasta grubumuzun çoğunluğu orta gelir grubunda idi. Evde derece bulundurma oranı %71, normal vücut ısısını doğru bilme oranı ise %79 olarak bulundu. Annelerin %42’sinin kaç derecenin üzerinin yüksek ateş olduğu sorusuna yanlış cevap verdiği çalışmamızda, anne eğitim düzeyi ve ailenin gelir düzeyi arttıkça, ateşle ilgili doğru yanıt verme oranının arttığı saptandı (p<0.001). Annelerin %37.6’sının ilk yaklaşım olarak ateşli çocuğunu soyduğu, %33.2’sinin duş aldırdığı, %18.6’sının ateş düşürücü verdiği gözlendi. Başvuru sırasında çocukların %76.8’inin yüksek ateşinin olduğu, 4 saatten daha sık periyodlarla (%24) ve doktora danışmadan ateş düşürücü verme oranının çok yüksek (%99) olduğu belirlendi. Sık ateş düşürücü vermenin annenin eğitim durumu ile ilişkili olmadığı görüldü. Tüm anneler çocukları ateşlendiğinde endişelenmekte idi.
SONUÇ: Annelerin ateş konusunda bilgilendirilmesi, ateşle ilgili endişelerini, gereksiz tedavi ve acil başvurularını azaltabilir.

OBJECTIVE: The aim of the current study was to determine the knowledge of the mothers of the children about fever, find out their worries and behavior against fever, and the facts affecting all those discussed above.
METHODS: The present study was performed in Pediatric Emergency and Pediatric Outpatient Clinics between November 2008 and April 2009. The mothers of 500 children who are 14 years and less age with fever were included in the study. A questionnaire was applied to the patient’s mothers. Written informed consent was obtained from all mothers. The age of mothers and their children, number of the siblings, education levels of the parents, income of the family, the place that the family lives, presence of thermometer at the house, the way and time of measuring the fever, knowledges of the mothers about fever, management of fever at home, the use of antipyretics and the concerns about fever. Also the level of the body temperature was measured on hospital admission.
RESULTS: The mean age of children was 3.9±3.3 years. Majority of mothers’ education time was between 1 and 8 years. Approximately three-quarters of the families had been residing in the city and usually had middle-income level. Seventy one percent of the mothers had a thermometer at home. The rate of correct knowledge of the normal body temperature was found to be 79%. But 42% of mothers had wrong information about high body temperature limits. We found a high positive correlation between giving the correct answers about the fever and mothers’ education and income level (p<0.001). It was revealed that %37.6 of the mothers was taking of the clothes, 33.2% were giving a shower, and 18.6% of them were giving antipyretics as the first management against fever. Three hundred eighty four (76.8%) of the participants were found to have fever at the contact, and it was noticed that using antipyretics without asking a doctor was 99%. Also giving antipyretics in a period less than 4 hours were found to be as 24%. Frequent usage of antipyretics was not to be correlated with mothers’ educational level. All of mothers had worried about the children in case of fever.
CONCLUSION: Sufficient knowledge and attitudes of mothers about fever may reduce unnecessary treatment and emergency applications and may also reduce their fever-related concerns.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Bu çalışmada AGTE( Ankara Gelişim Tarama Envanteri ) kullanılarak 0-4 ay arası bebeklerde anne sütü ile beslenme ve mama ile beslenme, psikomotor gelişime olan etki açısından karşılaştırıldı.


YÖNTEMLER: Aralık 1999- Temmuz 2000 arasında yaşları 12-15 ay arasında değişen 100 bebek beslenme şekline göre 50 olguluk iki guruba ayrıldı. Anne sütü ile beslenen 50 bebek ve mama ile beslenen 50 bebeğin psikomotor gelişimleri AGTE(Ankara Gelişim Tarama Envanteri) kullanılarak değerlendirildi.
BULGULAR: Anne sütü alan bebeklerin AGTE nin tüm parametrelerinde mama ile beslenen bebeklere göre istatistiksel olarak anlamlı yüksek puanlar aldıklarını saptandı.Anne sütü alma süresi, doğum ağırlığı, cinsiyet, anne eğitim düzeyi, çalışma durumu, anne yaşı, kardeş varlığı ile birlikte değerlendirildiğinde sadece beslenme şeklinin psikomotor gelişime etkili olduğu belirlendi.
SONUÇ: Tüm değişkenler göz önüne alındığında psikomotor gelişime etkisi olan asıl faktörün beslenme çeşidi olduğunu saptandı.

OBJECTIVE: İn this study the effects of breast feeding and artificial feeding of infants between 0-4 months on the psychomotor development were compared by using AGTE test.


METHODS: One hundred infants between 12 to 15 months of age who were followed-up in neonatology clinic between December 1999 to July 2000 were included in this study. The patients were regrouped in to two equal groups as breast milk and formula-fed infants. Psychomotor development were evaluated via Ankara Developmental Screening Inv entory Tests(ADSI). Duration of breast feeding, infant birth weight, gender, mother's education level, employment status, mother's age, the presence of a sister to evaluate the effects of psychomotor development were recorded.


RESULTS: The ADSI scores were statistically higher in breastfed infants compared to formula-fed infants. Among the factors such as duration of breast feeding, infant birth weight, gender, mother's education level, employment status, mother's age, the presence of a sister, only feeding style was found to have effect on psychomotor development.


CONCLUSION: In our study major factor affecting psychomotor development in infants was found to be breast feeding

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: C-kit, tip 3 reseptör tirozin kinaz ailesini üyesi bir proteindir. Gastrointestinal stromal tümör patogenezinde rolü olduğuna inanılmakla birlikte, birçok başka tümörde de eksprese edilmektedir. Bu çalışmanın amacı pediatrik tümörlerde c-kit ekspresyonunu değerlendirmektir.
YÖNTEMLER: C-kit ekspresyonu immün histokimyasal boyamalarla 205 pediatrik tümörde retrospektif olarak değerlendirilmiştir. Farklı tümörlerdeki c-kit ekspresyonunun değerlendirilmesinde ki-kare testi kullanılmıştır.
BULGULAR: Pediatrik tümör olgularının % 9,8’inde c-kit ekspresyonu gözlenmiştir. En yoğun c-kit ekspresyonu gözlenen tümör Wilms tümörüdür (32 olgunun 9’unda). Yirmi altı rabdomyosarkom olgusunun 3’ünde c-kit pozitiftir. Yedi hepatoblastomun 3’ünde, 3 inflamatuvar fibröz tümörün 2’sinde, 2 nazofarinks karsinomunun birinde, 1 epiteloid sarkomda, 1 hepatosellüler karsinomda ve 1 pankreatik psödopapiller tümörde c-kit pozitif bulunmuştur.
SONUÇ: Ekspresyon saptanan Wilms tümörü, rabdomyosarkom, hepatoblastom ve nazofarenks karsinomunda; pediatrik tümörlerdeki tedavi protokolleri için, c-kit yeni bir hedef oluşturabilir.

OBJECTIVE: C-kit protein is a member of the type III receptor tyrosine kinase family. Although c-kit is believed to have a pathogenetic role in gastrointestinal stromal tumors (GIST), it is expressed by several other tumors. The aim of this study is to evaluate c-kit expression in pediatric tumors.
METHODS: C-kit expression was retrospectively evaluated by immunohistochemical method in 205 pediatric tumors. A 2 test was used to analyze the c-kit expression in different tumor groups.
RESULTS: Expression of c-kit is demonstrated in 9.8 % of our pediatric tumor cases. c-kit is most expressed in Wilms tumor (in 9 cases of 32). Three of the 26 rhabdomyosarcoma cases are positive for c-kit. In three cases of 7 hepatoblastoma, two cases of three inflamatory fibrous tumor, in one of the two nasopharingeal carcinoma, in an epitheloid sarcoma, in a hepatocelluary carcinoma and in a case of pancreatic pseudopapillary tumor c-kit was positive.
CONCLUSION: Wilms tumor, rhabdomyosarcoma, hepatoblastoma, and nasopharingeal carcinomas of which express c-kit may represent suitable targets for new therapeutic agents in pediatric tumors.

Abstract | Full Text PDF

Henoch Schönlein Purpurası (HSP) çocukluk çağında en sık görülen vaskülitik sendromdur. Benign seyirli olmasına rağmen farklı sistem tutulumları ile karşımıza gelebilir, atipik klinik prezentasyon gösterebilir. Multisistem tutulumu ve kortikosteroid tedavisine yanıt vermemesi nedeniyle atipik klinik seyir gösterdiği düşünülen ve izlemde Ailesel Akdeniz Ateşi (FMF) mutasyonu pozitif bulunan bir HSP olgusu sunulmuştur

Henoch Schönlein Purpura (HSP) is the most frequent vasculite symdrome of childhood period. Altough it has a benign nature, it may be seen with different system involvement and may have an atypical clinical presentation. Here we present an atypical case of HSP with multi-system involvement, and not responding to coticosteroid treatment. During follow-up Familial Mediterranean Fever mutation was aslo found to be positive.

Abstract | Full Text PDF

İnfantil hepatik hemanjio-endotelioma, bebeklik çağının en sık görülen benign hepatik vasküler tümörüdür. Kızlarda erkeklere oranla üç kat daha fazla görülür. Olguların % 75’i ilk üç ayda tanı alır.
Bütün dev hemajiomlar gibi Kasabach-Merritt sendromuna neden olabilen bu hastalık, klinik olarak hepatomegali, yüksek debili kalp yetmezliği ve dev hemanjiomlar ile karakterizedir. Özellikle yenidoğan ve erken süt çocukluğu döneminde şant hiperbilirubinemisi sonucu uzamış sarılığa yol açabilir. Kasabach-Merritt sendromunda dev hemanjiomlar hızlı büyüyerek hayatı tehdit eden trombositopeni, mikroanjiopatik hemolitik anemi ve tüketim koagülopatisine yol açabilirler.
Bu sendromun tedavisi trombositopeni, anemi, tüketim koagülopatisinin yönetimini kapsar. Küçük lezyonları için cerrahi eksizyon uygulanabilir. Mortalite oranı yüksektir.
Bu yazıda uzamış sarılık nedenleri araştırılırken Kasabach-Merritt sendromu bulguları ile karşılaşılan infantil hepatik hemanjioendoteliomalı bir olgu sunulmuştur.

Infantile hepatic hemangioendotheliomas are the most common benign hepatic vascular tumors of infancy. The risk is 3 times higher in girls than boys. The diagnosis are established 75 % of cases in three months age. It is characterized by hepatomegaly, heart failure and giant hemangiomas. It can cause Kasabach-Merritt syndome like other giant hemangiomas.
İn the newborn and early infancy, Kasabach-Merritt syndrome rarely leads to prolonged jaundice as a result of shunt hyperbilirubinemia. Giant hemangiomas enlarge rapidly and lead to life threatening thrombocytopenia, microangiopathic hemolytic anemia and consumption coagulopathy.
Treatment of this syndrome includes management of thrombocytopenia, anemia and consumption coagulopathy. Surgical excision can be applied to small lesions. Mortality rate is high.
In this article we presented a case who was diagnosed as infantile hepatic hemangio endothelioma with the findings of Kasbach-Merrit syndrome, during the examination of prolonged jaundice.

Abstract | Full Text PDF